Γιατί το θαλάσσιο καγιάκ δεν είναι διαδεδομένο στην Ελλάδα;

[ghostdog]

Σε συνέχεια της συζήτησης που ξεκίνησε εδώ http://www.sea-kayak.gr/index.php/topic,83.0.html

ποιά είναι η γνώμη σας;
τι θα μπορούσε να γίνει;

[giorgos ormanoglou]

Το μεγαλύτερο πρόβλημα,  που αποθαρρύνει όσους προσεγγίζουν το αντικείμενο και θα ήθελαν να το βάλουν στην προοπτική τους,  είναι ότι η πρόταση που προσφέρεται σήμερα είναι απελπιστικά  μο-να-χι-κή. 
Το τίμημα για να απολαμβάνει κάποιος τη Φύση ή να αθλείται,  είναι να εγκαταλείπει συνήθειες,  να ξεκόβει από  φίλους και να παρατάει την οικογένεια για να ξεμοναχιάζεται ολημερίς σαν ερημίτης  δίχως εκεί,  στο γιαλό,  να συναντά άλλον έστω για καλημέρα.
Είναι τόσο τραγελαφικό που να δεχθεί κανείς,  ότι αυτοί μάλλον είναι οι υγιείς και ισορροπημένοι,  ενώ εμείς οι περίεργοι και εκκεντρικοί.
Τα εκατοντάδες σκάφη,  άλλωστε,  που έχουν ήδη πουληθεί,  αραχνιάζουν στις αποθήκες,  καθώς οι κάτοχοί τους δεν έχουν συναντήσει τις συνθήκες να τα αξιοποιήσουν αποτελεσματικά.
Πρέπει λοιπόν να δημιουργηθούν πρώτα θεσμοθετημένες εκδηλώσεις,  δηλαδή επαναλαμβανόμενες προγραμματισμένες διαδρομές στις δημοφιλείς ακτογραμμές της Αττικής,  ασφαλείς και εφικτές για όλους,  με κινητοποίηση αρχικά όσων είναι ήδη κάτοχοι ενός οποιουδήποτε τύπου  καγιάκ,  κλειστού,  ανοιχτού ή φουσκωτού.
Θα ανακοινώνονται μεσοβδόμαδα μέσω του διαδικτύου,  στη συνάντηση καθένας θα φτάνει με δικά του μέσα και η βόλτα θα τερματίζει στην αφετηρία.
Υπ’  αριθμόν ένα στόχος θα είναι να καταπολεμήσει την αίσθηση της μοναχικότητας και να την αντικαταστήσει από μία εύθυμη,  παρεΐστικη κοινωνικότητα με την προβολή της συναδελφικότητας της αλληλοϋποστήριξης και της αλληλεγγύης.  Δεν θα χωρεί κανένας αποκλεισμός και καμία υποχρέωση,  η εκδήλωση θα είναι ανοιχτή δημόσια και εντελώς δωρεάν για όλα τα επίπεδα εμπειρίας,  τις ηλικίες,  τα φύλα και τις φυλές,  ενώ θα λειτουργεί αυτόματα και σαν φροντιστήριο.
Καθένας που θα αρχίσει να συμμετέχει θα αποκτήσει άμεσα ένα πειστικό επιχείρημα για να παρασύρει τους δικούς του.
Ταυτόχρονα,  η ίδια η βόλτα με τις διελεύσεις και τις στάσεις της στις πολυσύχναστες παραλίες θα γίνεται ζωντανή διαφήμιση και θα μεταμπολιάζει το ερέθισμα,  που στις συνθήκες εκείνες θα είναι τόσο εντυπωσιακό που θα εξελίσσονται παραπέρα τα πράγματα μόνα τους.

[Pai Mei]

Θα προσπαθήσω κι εγώ να διατυπώσω κάποιες σκέψεις αναφορικά με το θέμα.

Νομίζω ότι για να λάβει μαζικές διαστάσεις το οτιδήποτε θα πρέπει κατ' αρχάς να δούμε κατά πόσον ο γενικός πληθυσμός πληροί τα βασικά κριτήρια που θα του επιτρέψουν να ασχοληθεί με το αντικείμενο συστηματικά και επί μακρόν. Και αντιστρόφως αν το αντικείμενο μπορεί να καλύψει τον χρήστη του ψυχικά και συναισθηματικά, χωρίς εξεζητημένο κόστος. Για παράδειγμα, στο υποθετικό ερώτημα "γιατί δεν είναι διαδεμένο το θαλάσσιο σκι στην Ελλάδα", μια προφανής απάντηση θα εμπεριείχε το ιδιαίτερα υψηλό του κόστος. Και ένα άλλο σκέλος, την χρονοβόρο εκμάθηση ακόμα και της βασικής τεχνικής προκειμένου έστω "να σταθεί κανείς στα πόδια του".

Γιατί, όμως, ένα τόσο προσιτό αντικείμενο ενασχόλησης (με μικρό σχετικά αρχικό κόστος απόκτησης και σχεδόν μηδενικό κόστος ενασχόλησης), και τόσο εύκολο στη χρήση για όλο το φάσμα ηλικιών κ.λπ, όσο το καγιάκ έχει φτάσει να απασχολεί μόλις μερικές δεκάδες ανθρώπων σε όλη την Ελλάδα; Αυτά τα δύο αντικειμενικά στοιχεία (χαμηλό κόστος, ευκολία χρήσης) είναι ξεκάθαρα υπέρ του, οπότε θα πρέπει να αναζητήσουμε αλλού τις αιτίες.

Θα έλεγα ότι υπ'αρ. 1 αιτία όλα αυτά τα χρόνια ήταν η ανυπαρξία προβολής του. Ο κόσμος δεν το γνωρίζει, απλά. Πάρα πολλές φορές στα ταξίδια που κάναμε με την ομάδα, ανά την Ελλάδα, αντικρίζαμε αποσβολωμένους ανθρώπους που κατά δήλωσή τους αυτά τα σκάφη (σ.σ. sit-in) "τα έβλεπαν για πρώτη φορά στη ζωή τους!". Tο καγιάκ είναι στο μυαλό των περισσοτέρων ταυτισμένο με την εικόνα των νοικιάρικων σαπακίων των ξενοδοχείων, κάτι αντίστοιχο με το θαλάσσιο ποδήλατο, για μικρές βόλτες στην παραλία.
Η τεράστια ιστορία αυτού του πλωτού, τα επικά ταξίδια που έχει επιχειρήσει και φέρει σε πέρας, η τρομερή αξιοπλοϊα του, όλη η κουλτούρα αυτού του κωπήλατου σκάφους, είναι ένα εντελώς άγνωστο κεφάλαιο για τον Έλληνα.

Και έρχομαι στο θέμα της προβολής. Εγώ αν ήμουν έμπορος, δηλαδή αν είχα άμεσο συμφερόν με το να διαδοθεί και το να διαδοθεί ΣΩΣΤΑ το άθλημα, θα έκανα εκατοντάδες πράγματα προκειμένου κατ' αρχάς ο κόσμος να το γνωρίσει, να έρθει σε επαφή. Θα έριχνα demo σκάφη συνέχεια στη θάλασσα, θα έστελνα άρθρα και δελτία τύπου στον Τύπο, θα καλούσα τηλεοπτικές εκπομπές, θα οργάνωνα event... υπάρχουν άπειρα πράγματα που θα μπορούσε να κάνει κανείς για να προσελκύσει κόσμο, από το να κάθεται στο μαγαζί του και να περιμένει να μπει ο πελάτης μέσα.
Αυτό θα ήταν το πρώτο βήμα.
Το επόμενο θα ήταν να δώσω στον κόσμο να καταλάβει ότι είναι μία ενασχόληση παντούς καιρού και πάσης ηλικίας, και το τρίτο θα ήταν να εκπαιδεύσω αυτόν τον κόσμο ώστε να μπορεί να το απολαμβάνει επί μακρόν με ασφάλεια.

Eδώ υπάρχει ένα τεράστιο έλλειμμα "marketing".

Αν γίνει γνωστή η ενασχόληση, διαλυθούν διάφοροι μύθοι περί αυτής και χτιστεί η ανάλογη κουλτούρα σιγά-σιγά, το θαλάσσιο καγιάκ θα μπορούσε να αποκτήσει πολλαπλάσιο και κυρίως ΦΑΝΑΤΙΚΟ κοινό.

Σίγουρα η κουλτούρα του νεοέλληνα που όνειρό του είναι να μπει στο σκάφος με τις δύο 250άρες για να πάει στη Τζια για ΜΑΣΑ αποτελεί ένα μικρό εμπόδιο, αλλά αυτά αλλάζουν... Ειδικά τώρα που η αμόλυβδη έφτασε τα 2 ευρώ.

[stefass]

Θα συμφωνησω απολυτα με τον pai-mei οσο αφορα τα σκαφη με τις 250αρες.

Παιδια ολα ξεκινουν απο την παιδια, δεν ειναι το καγιακ μονο το προβλημα,
στην Ελλαδα και τα ποδηλατα καποιο διαστημα ηταν ειδος προς εξαφανιση.

Σιγουρα παντος δεν υπαρχει καλο προμοσιον στο θεμα με τα καγιακ οπως και
με πολλα αλλα πραγματα...

[Random]

Συμφωνώ απόλυτα με τον pai mei. Τουλάχιστον ας ρίξουν μια ματια οι έμποροι το τι γίνεται στην Αυστραλία ή στην Αγγλία. Το promotion είναι ανύπαρκτο...Οι ναυτικοί ομίλοι δυστυχώς δν μπορούν να τραβήξουν κόσμο έτσι όπως λειτουργούν -

[ghostdog]

θα συμφωνήσω και εγώ με τον Γιώργο πως αν δεν θέλουμε να συνεχίσουμε να είμαστε ολομόναχοι στη θάλασσα, πρέπει να οργανωθούν εκδρομές-βόλτες, μέσα από τις οποίες ο κόσμος θα ενδιαφερθεί και θα μάθει για το καγιάκ.

Φυσικά ο πολύς κόσμος δεν ξέρει καν οτι υπάρχει αυτό το πλωτό μέσο, όπως ανέφερε και ο Pai Mei. Δεν είναι τυχαίο πως όταν αναφέρω τη λέξη καγιάκ, τις περισσότερες φορές μου απαντάνε για ποτάμια και καταράκτες.

Η γνώμη μου όμως είναι να μην περιμένουμε και πολλά από συλλόγους, εμπόρους, πολιτεία και λοιπούς θεσμούς. Είμαστε μια χούφτα άνθρωποι που ενδιαφερόμαστε. Ας κάνουμε μόνοι μας μια αρχή. Ας οργανώσουμε συναντήσεις-βόλτες με τα σκάφη μας σε κοντινές παραλίες. Ας σχεδιάσει κάποιος από εδώ που πιάνουν τα χέρια του, ένα λογότυπο με τη διεύθυνση του φόρουμ και ας το εκτυπώσει ο καθένας μας σε ένα μπλουζάκι. Έτσι ο κόσμος που θα μας βλέπει θα αρχίσει να ρωτάει, να μπαίνει στο φόρουμ και να ενδιαφέρεται.

[vangelis]

Να μπώ και εγώ στην συζήτηση και με τις δύο ιδιότητες μου...Αρχικά σαν χομπίστας του καγιάκ, και ειδικά του ταξιδιωτικού θαλάσσιου καγιάκ, ιδιότητα που προϋπήρξε μερικά χρόνια της δεύτερης, δηλαδή της επαγγελατικής ενασχόλησης με την εμπορία σκαφών και ειδικά των πτυσσόμενων.
Λοιπόν σαν χομπίστας αντιμετώπισα και εγώ την μοναξιά του κωπηλατη στην Ελλάδα, με καιρό και  ακτές που είναι όνειρο για πολούς  ξένους καγιάκερ...

Σε άλλο πόστ έχω αναφέρει τις αιτίες που θεωρώ ότι προβληματίζουν τους Ελληνες ..επαναλαμβάνω
- η δυσκολία αποθήκευσης ( πόυ στην ευχή να βάλει ένα σκάφος πέντε μέτρα αφού μένει στο διαμέρισμα
- η δυσκολία μεταφοράς ( χρειάζεται ΙΧ αυτοκίνητο και σκάρα )

Πολλοί που έχουν εξοχικό κοντα στην θάλασσα έχουν κάποιο καγιάκ εκεί αλλά αυτό τους περιορίζει όσοον αφορά τις παρέες στην περιοχή που έχουν το καγιάκ. Αν π.χ. την Κυριακή κανονιστέι βόλτα στον Σαρωνικό, ένας φίλος που έχει το καγιάκ στο Λουτράκι πώς θα πάει να το φέρει, πού θα το φυλάξει για το βράδυ και πως και πότε θα το γυρίσει πίσω...καταντά εκστρατεία ολόκληρη και έτσι δέν έρχεται...
Τα πτυσσόμενα, που εγώ προσωπικά διάλεξα για 'μένα πρίν ασχοληθώ επαγγελματικά με το αντικείμενο, λύνουν αυτά τα προβλήματα σε σημαντικό βαθμό.  Επίσης έχουν το πλεονέκτημα ότι τα διπλά γίνονται και μονά οπότε έχοντας ένα διπλό μπορέις να προσκαλέσεις παρέα που δέν έχει σκάφος, και με την μεγάλη τους ευστάθεια, δέν χρειάζεται κάποιος να έχει έμπειρία για να αισθανθέι σιγουρια και να απολαύσει την βόλτα του. Εχω φίλους που τα αποθηκεύουν σε μικρές αποθήκες διαμερισμάτων και τα ξεπλένουν στο μπαλκόνι. Τα δένουν και τα λύνουν κάθε φορά στην παραλία και τα μεταφέρουν με οποιοδήποτε αυτοκίνητο χωρίς ανάγκη σκάρας και ειδικού εξοπλισμού. Πάλι όμως χρειάζεται ΙΧ και τα σκάφη αυτά χρειάζονται αρκετά μεγάλη αρχική επένδυση που αποθαρρύνει κάποιον να δοκιμάσει, ιδίως στούς καιρούς πού τώρα ζούμε.
Εδώ αναζήτησα και μάλλον βρήκα λύση με το Scubi, όπως έγραψα και σε προηγούμενο πόστ, που αποθηκεύεται ακόμα και σε ντουλάπα και μεταφέρεται και με το τραίνο, τράμ, λεοφορείο. Είναι σχετικά φθηνό και τα χαρακτηριστικά πλεύσης του όπως τα δοκίμασα είναι πολυ αποδεκτά, με σημαντικό πλεονέκτημα την πολύ μεγάλη ευστάθεια, ώστε να μήν αποθαρρυνθεί ο πρωτάρης και να το χαρεί από την πρώτη βόλτα ακόμα και με κυμματάκι.

Μία λύση για όλα τα παραπάνω έιναι οι ναυτικοί όμιλοι. Κάποιοι έχουν σκάφη και ανθρώπους διατεθειμένους να σου δείξουν. ¨Εχουν όμως και πάλι το θέμα της εντοπιότητας,  κάποιου πιθανού κόστους και τον αθλητικό προσανατολισμό...

Ολο το σύστημα των αθλητικών κρατικών επιχορηγήσεων, έιναι σχεδιασμένο ώστε να προωθεί τον πρωταθλητισμό. Οι σύλλογοι "κερδίζουν" όταν έχουν πολλούς αθλητές που συμμετέχουν σε αγώνες και όταν οι αθλητές αυτοί έχουν διακρίσεις...Ο λαός θέλει πρωταθλητές να θαυμάζει! Ο μαζικός αθλητισμός, recreational που λένε οι κουτόφραγκοι , ή αθλητισμός αναψυχής όπως θα το λέγαμε εδώ, δέν έχει αγώνες, δέν προσφέρει διακρίσεις, δέν επιχορηγείται από την πολιτεία...
Αρα για τον μαζικό αθλητισμό, τις βόλτες και τις εκδρομές, δέν υπάρχουν κονδύλια...
Η προώθηση του μαζικού αθλητισμού, οπως την περιγράφει ο φίλος πρίν, τα event, οι διοργανώσεις και η προβολή τους έχουν έξοδα. Σε μία αγορά που οι πωλήσεις έιναι ιδιαίτερα περιορισμένες, οι εμπορικές εταιρείες δέν έχουν τα μέσα να υποστηρίξουν αυτές τις εκδηλώσεις...το κράτος έιναι, και θα έιναι δυστυχώς γαι πολύ καιρό, ανύπαρκτο και εκεί γίνεται  ο φαύλος κύκλος. Εφόσον δέν γίνεται προώθηση δέν μεγαλώνει η αγορά και εφ' όσον δέν μεγαλώνει η αγορά δέν υπάρχουν πόροι για προώθηση. Ακόμα και η ύπαρξη ντέμο σκάφους, ώστε να μπορεί να δοκιμάσει πριν αγοράσει ο ενδιαφερόιμενος, αλλά και τα έξοδα να πάει αυτό το σκάφος μέχρι την παραλία και να γυρίσει πίσω, έιναι αμφισβητούμενο αν είναι "εμπορικά λογικά". Παρα ταύτα εγω προσωπικά το κανονίζω και το προσφέρω...πιό πολύ με την ελπίδα ότι θα έχω κάποτε παρέα στο καγιάκ και λιγότερο από την προσμονή του μικρού εμπορικού κέρδους...

Πάντως , νάμαστε καλά, προτίθεμαι το καλοκαιράκι να δημοσιεύω βόλτες ή και μέρες δοκιμής σκάφών στην περιοχή μου, ίσως κάνουμε και κανένα διήμερο-τριήμερο ταξιδάκι...οψόμεθα...

[stevv]

Μία λύση για όλα τα παραπάνω έιναι οι ναυτικοί όμιλοι

Λοιπόν, αφήστε απέξω από αυτά τον ναυτικό όμιλο Καλλιθέας γιατί σήμερα που μίλησα μαζί τους δεν έχουν κάποιο πρόγραμμα για φιλοξενία καγιάκ ούτε σε δόκιμα μέλη με σκάφος(καγιάκ).