02-14-2013, 04:40 PM
Τι πείραμα να έχω υπόψη μου, τέτοια πειραματάκια κάνουν μυστικά οι κατασκευαστές για να εμπλουτίζουν την ιδιογνωσία τους – εμείς μπορούμε να συμπεραίνουμε μόνο εκ του αποτελέσματος.
Στον «καχύποπτο» Pei, που έχει διατελέσει κολυμβητής, θα ρωτήσω:
Ποιος προπονητής θα επέτρεπε ποτέ ελεύθερη παλάμη με χαλαρά δάχτυλα, αν την καλλίτερη απόδοση δεν έρχονταν να επαληθέψουν αδιάσειστα πειράματα ακριβείας ;
Πέραν τούτου, η απόπειρα να προσεγγίσετε το ζήτημα θεωρητικά νομίζω θέτει τις θεωρήσεις σας σε εσφαλμένη βάση.
Ότι η στιλπνή επιφάνεια είναι υδροδυναμικά αποδοτικότερη είναι αδιάψευστη αλήθεια, δεν διανοήθηκε να την αμφισβητήσει ποτέ κανείς.
Ο γρίφος είναι, ποια επιφάνεια αποδείχνεται στην πράξη περισσότερο στιλπνή, η λεία που όμως εγκλωβίζει έμμονες φυσαλίδες αέρα ή η τραχειά, που τις ξεκολλάει και τις διώχνει ;
Υπεύθυνα γι αυτά τα φυσικοχημικά τερτίπια δεν είναι τα υδροδυναμικά, αλλά τα λεγόμενα τριχοειδικά φαινόμενα, ο ανταγωνισμός και η σχετική ένταση των δυνάμεων συνοχής και συνάφειας. Επειδή οι δυνάμεις συνοχής των μορίων του νερού είναι πολύ ισχυρότερες από τις δυνάμεις συνάφειας μεταξύ νερού και πολυαιθυλενίου (το νερό δεν διαβρέχει το πολυαιθυλένιο) το νερό έχει την τάση να συσπειρώνεται εγκαταλείποντας μία ασυνέχεια που την επωφελούνται παρεισφρέοντας σαν βεντούζες οι φυσαλίδες αέρα.
Η "ύλη" των φυσαλίδων -βέβαια- εναλλάσσεται, καθώς σαρώνονται μερικώς και αντικαθίστανται από άλλες, η πυκνή διασπορά τους όμως μένει χρονικά σταθερή.
Αυτό που πετυχαίνει η τραχύτητα είναι να προσφέρει εκτενέστερη επιφάνεια πλαστικού ώστε τα μόρια του νερού να γραπώνουν, να φωλιάζουν, και τελικά να ποτίσουν το πολυαιθυλένιο απλώνοντας ένα συνεχές υμένιο, μία αλυσίδα προστασίας, που εκτοπίζει και διώχνει τις φυσαλίδες.
Θα μου πείτε, και αυτό ανάσχεση δεν είναι;;;
Βεβαίως και είναι, αλλά το ανάγλυφο είναι σχετικά μικρό, οι φυσαλίδες είναι ασύγκριτα πιο ευμεγέθεις.
Για να δώσουμε μια παρομοίωση, οι φυσαλίδες καταντούν την επιφάνεια χαλικόδρομο, ενώ η τραχύτητα την διατηρεί πορώδη άσφαλτο !
Για να εκδηλωθούν -τώρα- τα παραπάνω ανεπιθύμητα φαινόμενα πρέπει πρώτα απ’ όλα να υπάρχει στον περίγυρο αέρας, γι αυτό βλέπετε το εργοστασιακό ανάγλυφο να περιορίζεται κοντά και πάνω από την ίσαλο γραμμή και ειδικότερα στην πλώρη, εκεί που αναδεύονται εντονότερα τα νερά.
Με ιδρώσατε, αλλά ελπίζω σας έπεισα...
Στον «καχύποπτο» Pei, που έχει διατελέσει κολυμβητής, θα ρωτήσω:
Ποιος προπονητής θα επέτρεπε ποτέ ελεύθερη παλάμη με χαλαρά δάχτυλα, αν την καλλίτερη απόδοση δεν έρχονταν να επαληθέψουν αδιάσειστα πειράματα ακριβείας ;
Πέραν τούτου, η απόπειρα να προσεγγίσετε το ζήτημα θεωρητικά νομίζω θέτει τις θεωρήσεις σας σε εσφαλμένη βάση.
Ότι η στιλπνή επιφάνεια είναι υδροδυναμικά αποδοτικότερη είναι αδιάψευστη αλήθεια, δεν διανοήθηκε να την αμφισβητήσει ποτέ κανείς.
Ο γρίφος είναι, ποια επιφάνεια αποδείχνεται στην πράξη περισσότερο στιλπνή, η λεία που όμως εγκλωβίζει έμμονες φυσαλίδες αέρα ή η τραχειά, που τις ξεκολλάει και τις διώχνει ;
Υπεύθυνα γι αυτά τα φυσικοχημικά τερτίπια δεν είναι τα υδροδυναμικά, αλλά τα λεγόμενα τριχοειδικά φαινόμενα, ο ανταγωνισμός και η σχετική ένταση των δυνάμεων συνοχής και συνάφειας. Επειδή οι δυνάμεις συνοχής των μορίων του νερού είναι πολύ ισχυρότερες από τις δυνάμεις συνάφειας μεταξύ νερού και πολυαιθυλενίου (το νερό δεν διαβρέχει το πολυαιθυλένιο) το νερό έχει την τάση να συσπειρώνεται εγκαταλείποντας μία ασυνέχεια που την επωφελούνται παρεισφρέοντας σαν βεντούζες οι φυσαλίδες αέρα.
Η "ύλη" των φυσαλίδων -βέβαια- εναλλάσσεται, καθώς σαρώνονται μερικώς και αντικαθίστανται από άλλες, η πυκνή διασπορά τους όμως μένει χρονικά σταθερή.
Αυτό που πετυχαίνει η τραχύτητα είναι να προσφέρει εκτενέστερη επιφάνεια πλαστικού ώστε τα μόρια του νερού να γραπώνουν, να φωλιάζουν, και τελικά να ποτίσουν το πολυαιθυλένιο απλώνοντας ένα συνεχές υμένιο, μία αλυσίδα προστασίας, που εκτοπίζει και διώχνει τις φυσαλίδες.
Θα μου πείτε, και αυτό ανάσχεση δεν είναι;;;
Βεβαίως και είναι, αλλά το ανάγλυφο είναι σχετικά μικρό, οι φυσαλίδες είναι ασύγκριτα πιο ευμεγέθεις.
Για να δώσουμε μια παρομοίωση, οι φυσαλίδες καταντούν την επιφάνεια χαλικόδρομο, ενώ η τραχύτητα την διατηρεί πορώδη άσφαλτο !
Για να εκδηλωθούν -τώρα- τα παραπάνω ανεπιθύμητα φαινόμενα πρέπει πρώτα απ’ όλα να υπάρχει στον περίγυρο αέρας, γι αυτό βλέπετε το εργοστασιακό ανάγλυφο να περιορίζεται κοντά και πάνω από την ίσαλο γραμμή και ειδικότερα στην πλώρη, εκεί που αναδεύονται εντονότερα τα νερά.
Με ιδρώσατε, αλλά ελπίζω σας έπεισα...