Χθες λοιπόν, ξεκίνησα από την παραλία Ερασμίου(χωριό της Ξάνθης) να φθάσω στις εκβολές του Νέστου και να ανέβω λίγο το ποτάμι. Σημαντική λεπτομέρεια η είσοδος από αρδευτικό κανάλι πολύ κοντά στη θάλασσα, κάτι που σε απαλλάσσει από κουβάλημα ή ρυμούλκηση (τελικά το καροτσάκι που κατασκεύασα πηγαίνει και στην άμμο).
Ο καιρός ήταν έτοιμος για βροχή. Βγήκα από το κανάλι και ανοίχτηκα από την ακτή καμιά 500αριά μέτρα έχοντας μπροστά δεξιά(δε γνωρίζω τη ναυτική ορολογία, στεριανός είμαι...)ένα καλό αεράκι κρατώντας ρυθμό κοντά στο 7,5-8,0 χιλ/ώρα. Στο 5αλεπτο αρχίζουν δυνατές ριπές ανέμου από την ακτή, δυνατές για να με ρίξουν. Εκτελώ τις στηρίξεις μου για να το σώσω και το γέρνω προς την κατεύθυνση του ανέμου για να συνεχίσω να πηγαίνω αλλά με πιέζει προς τα μέσα. Δέν είχα όρεξη για περιπέτειες οπότε το κόβω κόντρα για να πλησιάσω την ακτή. Η ταχύτητά μου κατεβαίνει στα 3,5-4 χιλ/ώρα. Όλ΄αυτά κράτησαν γύρω στα 10-15 λεπτά. Η βροχή συνεχίσθηκε δυνατή για κάνα μισάωρο και μετά κόπασε. Δεν βγήκα έξω.
Στις εκβολές το ποτάμι δεν είχε νερό. Κατάφερα να ανέβω 500 μέτρα κάνοντας "καροτσάκι" στην άμμο αρκετές φορές. Μπροστά ακριβώς από την κύρια κήτη του ποταμού δημιουργείται ένα κομμάτι αμμουδιάς όπως ένας λιμενοβραχίωνας. Εκεί σταμάτησα κι έφαγα το παστελάκι μου. Ανέβηκα επίσης και σε μια καλύβα "υπερπαραγωγή", υπερυψωμένη, με ψυγείο, κεραία(απλή, όχι δορυφορική) κουζινούλα ...(φοιτητής έμενα σε μικρότερο σπίτι....εντάξει πιο κεντρικά.!!!)
Ο γυρισμός ήταν λιγότερο δραματικός, θάλασσα λάδι, ελαφρύς ανατολικός και πολλοί ψαράδες από την ακτή, καλύβες τροχόσπιτα, τρακτέρ και πολλά, πολλά, πολλά κουνούπια.
Ο καιρός ήταν έτοιμος για βροχή. Βγήκα από το κανάλι και ανοίχτηκα από την ακτή καμιά 500αριά μέτρα έχοντας μπροστά δεξιά(δε γνωρίζω τη ναυτική ορολογία, στεριανός είμαι...)ένα καλό αεράκι κρατώντας ρυθμό κοντά στο 7,5-8,0 χιλ/ώρα. Στο 5αλεπτο αρχίζουν δυνατές ριπές ανέμου από την ακτή, δυνατές για να με ρίξουν. Εκτελώ τις στηρίξεις μου για να το σώσω και το γέρνω προς την κατεύθυνση του ανέμου για να συνεχίσω να πηγαίνω αλλά με πιέζει προς τα μέσα. Δέν είχα όρεξη για περιπέτειες οπότε το κόβω κόντρα για να πλησιάσω την ακτή. Η ταχύτητά μου κατεβαίνει στα 3,5-4 χιλ/ώρα. Όλ΄αυτά κράτησαν γύρω στα 10-15 λεπτά. Η βροχή συνεχίσθηκε δυνατή για κάνα μισάωρο και μετά κόπασε. Δεν βγήκα έξω.
Στις εκβολές το ποτάμι δεν είχε νερό. Κατάφερα να ανέβω 500 μέτρα κάνοντας "καροτσάκι" στην άμμο αρκετές φορές. Μπροστά ακριβώς από την κύρια κήτη του ποταμού δημιουργείται ένα κομμάτι αμμουδιάς όπως ένας λιμενοβραχίωνας. Εκεί σταμάτησα κι έφαγα το παστελάκι μου. Ανέβηκα επίσης και σε μια καλύβα "υπερπαραγωγή", υπερυψωμένη, με ψυγείο, κεραία(απλή, όχι δορυφορική) κουζινούλα ...(φοιτητής έμενα σε μικρότερο σπίτι....εντάξει πιο κεντρικά.!!!)
Ο γυρισμός ήταν λιγότερο δραματικός, θάλασσα λάδι, ελαφρύς ανατολικός και πολλοί ψαράδες από την ακτή, καλύβες τροχόσπιτα, τρακτέρ και πολλά, πολλά, πολλά κουνούπια.