Ποιό κουπί για μένα?

[Random]

Φίλε  Random με έκανες να συλλογιστώ,  ότι το δίλλημα για ψηλή ή χαμηλή γωνία είναι τόσο πλασματικό όσο εκείνο για μελαχρινή ή ξανθιά.
Και στις δύο περιπτώσεις αρκεί μία χειρονομία για να το σκορπίσει…!

Yπαρχουν πολλοι που υποστηριζουν οτι τα κουπια υψηλης γωνιας θα σου κουρασουν τα χερια κλπ κλπ κλπ και οτι δεν κανουν για touring. Υπενθυμιζω οτι ο Stuart Truman μολις περατωσε τον γυρο της Αυστραλιας χρησιμοποιωντας αποκλειστικα ενα απο τα καλυτερα κουπια της αγορας το Bombora Mitchell blade το οποιο ειναι ΥΨΗΛΗΣ ΓΩΝΙΑΣ.. Το οτι κατα βαση τα χαμηλης γωνιας ειναι πιο ξεκουραστα σε πολυωρη κωπηλασια δεν αναιρει οτι καποιος μπορει καλλιστα να χρησιμοποιει κουπι υψηλης γωνιας ακομα και σε μεγαλες αποστασεις. Διλλημα δεν υπαρχει φιλε Γιωργο παρα μονο η λανθασμενη αντιληψη πολλων εμπορων οι οποιοι εισαγουν αποκλειστικα κουπια κατα βαση χαμηλης γωνιας γιατι κατ αυτους μονο αυτα ειναι καταλληλα και μονο αυτα θα πουληθουν.  Κλεινοντας θα πω οτι δικη μου και μονο προσωπικη αποψη ειναι οτι  καποιος καγιακερ θα πρεπει να εχει μαζι του ενα υψηλης και ενα χαμηλης γωνιας κουπι και να τα χρησιμοποιει αναλογα οπως κρινει κ συμφωνα με τις καιρικες συνθηκες. Επισης εκτιμω οτι το κουπι ειναι καθαρα προσωπικη υποθεση οποτε οποιο σας βολευει αυτο να αγορασετε.

[giorgos ormanoglou]

Φίλε Random  ασφαλώς κατάλαβες,  ότι με το τελευταίο ευφυολόγημα  δοκίμασα απλά να παρεμβάλω λίγο χιούμορ και τη λέξη  «δίλλημα»  τη χρησιμοποιώ εντελώς σαρκαστικά.
Ο σαρκασμός αυτός όμως κάθε άλλο παρά σ’  εσένα και τα δικά σου γραφόμενα απευθύνεται αφού είναι σαφέστατο σε όλη την παγκόσμια καγιακική φιλολογία,  ότι καθεμιά από δύο τεχνικές συγκεντρώνει εξίσου σεβαστά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα και το καλλίτερο που θα είχαμε όλοι να κάνουμε στην πράξη είναι να αναζητήσουμε το σημείο ισορροπίας που μας ταιριάζει.
Ο σαρκασμός,  αντίθετα,  στρέφεται ευθέως στον γνωστό κατασκευαστή που καταδυναστεύοντας τον χώρο επιμένει πεισματικά να λανσάρει διακεκριμένα μοντέλα  -λες και ανάμεσα στις δύο τεχνικές μπορεί  ποτέ να χαραχθεί διαχωριστική γραμμή-  ενώ οι περισσότεροι άλλοι αγωνίζονται εντίμως να εξελίξουν πολυδύναμα σχέδια.
Συγνώμη αν τυχόν προσωρινά σε παρέσυρα σε διαφορετική εντύπωση…

[giorgos ormanoglou]

Ο  «αδύνατος κρίκος»  στον παλμό της κουπιάς είναι αναμφίβολα το ξενέρωμα,  δηλαδή το σήκωμα της βυθισμένης παλάμης έξω από την επιφάνεια.  Γιατί  αντίθετα με την επαναφορά,  το άρπαγμα και το τράβηγμα,  που υποβοηθούνται από τους  πανίσχυρους μύες του κορμού της λεκάνης και των ποδιών,  το ξενέρωμα  φορτώνεται στις συγκριτικά αδύναμες μυϊκές ομάδες του ώμου και του  αγκώνα και μάλιστα από δυσμενή θέση μόχλευσης. 
Ένα από τα πιο αξιοσέβαστα προσόντα μιας καλής τουριστικής λεπίδας είναι η ελαχιστοποίηση της ποσότητας του νερού που παρασέρνει στο ανέβασμα,  καθώς η αδράνεια του νερού αυτού κυριολεκτικά αθροίζεται σ’ εκείνη του κουπιού.
Εκεί είναι που κουράζει η κωπηλασία.  Όπου απομονώσετε φωτογραφικά στιγμιότυπα αμέσως μετά το ξενέρωμα,  θα εκπλαγείτε με τη μάζα του νερού που συλλαμβάνεται να αναβλύζει.
Χαρακτηριστικά υστερούν σ’ αυτό τον τομέα τα κουπιά τύπου wing,  έτσι που παρά τη θεαματική υπεροχή τους σε ισχύ να αντενδείκνυνται στην πολύωρη τουριστική χρήση.
Αντίθετα,  πλεονεκτούν οι λεπίδες με ομαλή επιφάνεια,  δίχως έντονες αυλακώσεις ή νευρώσεις,  ενώ το βάρος για άλλη μια φορά περιορίζεται σε δεύτερο ρόλο.

[giorgos ormanoglou]

Η  επίδοση  της λεπίδας μετριέται από δύο παράγοντες,  που όσο μεγεθύνονται τόσο μεγαλώνει.   
Ο ένας είναι απλός και μονοσήμαντος,  το εμβαδόν της μετωπικής  επιφάνειας. 
Ο άλλος όμως,  ο συντελεστής αντίστασης,  είναι εξαιρετικά σύνθετος,  έτσι που κάθε χαρακτηριστικό του σχεδίου  (καμπυλότητα,  δίεδρη γωνία,  περίγραμμα)  να τον αυξομειώνει αναλόγως.
Ένα από αυτά τα χαρακτηριστικά λοιπόν είναι το σχήμα του περιγράμματος,  δηλαδή το τετραγωνισμένο ή μακρόστενο.  Τα τετραγωνισμένα σχήματα εκθέτουν μικρότερη περίμετρο για το ίδιο εμβαδόν  (ένα τετράγωνο με πλευρά 10 εκ. έχει περίμετρο 40 εκ. ενώ ένα παραλληλόγραμμο με πλευρές 5 εκ.  και  20  εκ. έχει περίμετρο 50 εκ. παρόλο που και τα δύο έχουν το ίδιο εμβαδό,  100 τετρ.  εκ.)  «στενεύοντας τα περάσματα»  στο νερό να ξεγλιστράει και να δραπετεύει από τα άκρα.
Έτσι,  σε ισότητα των άλλων δεδομένων,  οι πιο τετραγωνισμένες λεπίδες της «ψηλής γωνίας» δίνουν καλλίτερες επιδόσεις.  Είναι αυτό που οι θιασώτες της,  σαν τον  Random,  περιγράφουν σαν άμεσο γράπωμα (catsh) στο νερό.

[stelios]

Εγώ συμφωνώ με τον Random με την τελευταία του διατύπωση. Χρησιμοποιώ ένα high angle όταν έχει πολύ κύμα/αέρα και ένα low angle όταν έχω να κάνω μεγάλη διαδρομή ή κωπηλατώ με πιο αργούς κωπηλάτες. Το ιδανικό είναι να δοκιμάσεις κάποιο κουπί γιατί έχει τεράστια διαφορά από κουπί σε κουπί. Τώρα στην Ελλάδα βέβαια άντε βρες να δοκιμάσεις. Μόνο αν έχει κάποιος γνωστός.

[giorgos ormanoglou]

Το άλλο κρίσιμο χαρακτηριστικό που μνημονεύσαμε νωρίτερα είναι η καμπυλότητα της λεπίδας,  δηλαδή το κοίλωμα της μετωπικής όψης.
Καμπυλότητα μπορεί να υπάρχει μόνο κατά μήκος,  ή κατά μήκος και πλάτος μαζί.  Η τελευταία κατάσταση συναντιέται στην πτερυγωτή λεπίδα,  wing,  που όπως ξανάπαμε μεγιστοποιεί την επίδοση αλλά υστερεί σε άνεση και τεχνική.
Η καμπυλότητα κατά μήκος,  αντίθετα,  προάγει τις επιδόσεις χωρίς να περιορίζει τις άλλες αρετές και είναι από τα πιο αξιόπιστα χαρακτηριστικά κάθε ποιοτικής τουριστικής λεπίδας.

[giorgos ormanoglou]

Τη σημασία της δίεδρης γωνίας στη μετωπική όψη θέλω να την περιποιηθώ με περισσότερη φροντίδα,  γιατί σχετίζεται με την αγαπημένη μου πτυχή στην υποκειμενική αξιολόγηση ενός κουπιού,  την τεχνική επάρκεια.
Τεχνική λεπίδα σημαίνει,  ότι αποκρίνεται με ακρίβεια και φινέτσα στους λεπτεπίλεπτους χειρισμούς στήριξης και πηδαλιούχησης και το κρυμμένο μυστικό της δίεδρης γωνίας είναι ότι επιτρέπει την ανάπτυξη πιστά ελεγχόμενων δυνάμεων πλαναρίσματος!
Η δίεδρη γωνία αναντίρρητα μετριάζει την επίδοση,  διώχνοντας το νερό στο πλάι.  Κωπηλασία όμως δε μπορεί να νοείται μόνον η προώθηση του σκάφους,  αν ήταν έτσι θα επρόκειτο για ανυπόφορο χαμαλίκι. 
Εκείνο που την εξυψώνει σε ευγενή τέχνη είναι η δεξιοτεχνία που ο κωπηλάτης αποθέτει στο κύμα,  δίνοντας σε καθεμιά κουπιά ανεπανάληπτη μοναδικότητα. 
Εκεί που κάθε αιώρηση γίνεται μία αδιαχώριστη σύνθεση προώθησης,  στήριξης και στροφής και το κουπί αποτυπώνει στο νερό φευγαλέα χαρακτικά κομψοτεχνήματα.
Και από ετούτη την οπτική οφείλω να υποκλιθώ στην πρωτοπορία του ίδιου εκείνου μονοπωλίου,  που κατηγόρησα αλλού για την επιμονή του να επιβάλλει διακεκριμένους τύπους κουπιών ψηλής και χαμηλής γωνίας,  και να τονίσω με έμφαση ότι από άποψη τεχνικής όλα τα προϊόντα του είναι σωστές πέννες καλλιγραφίας.

[vitamin sea]

Φίλε Γιώργο με την παραπάνω λογοτεχνική περιγραφή σου δίνεις άλλες διαστάσεις στο άθλημα μας !!! Νά σαι καλά!!!

[giorgos ormanoglou]

Όσο δυνατότερο γίνεται το τράβηγμα τόσο η ισχύς ανεβαίνει,  όχι όμως αναλογικά.  Η απόδοση σημειώνει κάπου ένα μέγιστο και μετά πέφτει.  Το σημείο αυτό είναι ακριβώς πριν οι στροβιλισμοί στα χείλη και τη ράχη της λεπίδας χάσουν τη συνεκτικότητά τους,  γίνουν σπηλαιώδεις και αρχίσουν να αντλούν αέρα κάτω από την επιφάνεια.  Το φαινόμενο γίνεται αισθητό από έναν ήχο αναρρόφησης και την εμφάνιση φυσαλίδων πίσω απ’  το κουπί.
Οι στενόμακρες λεπίδες αντέχουν κάπως δυνατότερο τράβηγμα πριν εκδηλώσουν αυτή τη σπηλαίωση  (cavitation) και ίσως εκεί οφείλεται η καλή τους φήμη για υψηλές αποδόσεις σε γρήγορους ρυθμούς. 
Για κάθε κουτάλα,  πάντως,  υπάρχουν όρια που δεν πρέπει να ξεπερνιούνται,  γι’  αυτό δεν είναι καλή ιδέα να αντισταθμίζουμε την ανεπάρκεια μιας αδύναμης κουτάλας ανεβάζοντας υπέρμετρα ρυθμούς.  Είναι αποτελεσματικότερη λύση ένα εφεδρικό κουπί με μεγαλύτερες κουτάλες και ιδανική λύση η αντικατάσταση ανταλλακτικών λεπίδων εν πλω ! 

[vitamin sea]

Για το υλικό κατασκευής υπάρχουν ιδιότητες πέρα του βάρους που επιρεάζουν την απόδωση?