10-05-2012, 05:55 AM
Τάκη η λέξη πιστοποίηση είναι κάτι σχετικό στην Ελλάδα. Ποιός είναι αρμόδιος να δώσει πιστοποίηση και σε τι όταν το θαλάσσιο καγιάκ είναι άγνωστο.
Για αυτό κάποιοι από εμάς στρεφόμαστε στην Βρετανική ομοσπονδία κανόε καγιάκ γιατί η δική μας δεν έχει κάτι σχετικό από όσο ξέρω.
Κατά την προσωπική μου άποψη η εκπαίδευση είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα στην Ελλάδα στα περισσότερα από αυτά που ανάφερες.
Στην αναρρίχηση οι πρώτες σχολές (κάνω από το 1996) αλλά και για πάρα πολλά χρόνια μετά ήταν πολύ μέτριες έως κάκιστες (έχω φίλους οδηγούς βουνού και έχω παρακολουθήσει σαν φίλος δεκάδες) και αυτό δεν οφείλοταν στις γνώσεις τον εκπαιδευτών αλλά στο όλο πλαίσιο που είχε η ομοσπονδία ορειβασίας & αναρρίχησης. Αυτό από ότι βλέπω τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει, έχουν βελτιωθεί αρκετά αλλά το αποτέλεσμα είναι ίδιο:
Δεν βλέπω κανένα στα βουνά να βάζει καρύδια πλην λίγων εξαιρέσεων σε συνάρτηση πάντα των ανθρώπων που παρακολουθούν τις σχολές γιατί φυσικά το άθλημα έχει ανεβεί πολύ όσον αφορά τη δυσκολία.
Αυτά περί αναρρίχησης
Περί scuba diving εκεί και αν είναι....με 5 βουτιές παίρνεις πιστοποίηση και δεν ξέρεις την τύφλα σου (εχω πάνω από 250 βουτιές σε 4 χρόνια). Αν έχεις κατόπιν παρέα που είναι έμπειροι δύτες μπορείς να βελτιωθείς δραματικά.
Περί καγιάκ μιας και ασχολούμαι επαγγελματικά να σου πω ότι από τους Έλληνες δεν υπάρχει καθόλου ενδιαφέρον για μάθηση πλην ελάχιστων εξερέσεων και όσοι είναι BCU certified coaches είναι πιο πολύ από μεράκι παρά για να ζήσουν. Στο θαλάσσιο καγιάκ ο κόσμος έχει την εντύπωση ότι είναι κάτι πολύ απλό και δεν χρίζει εκπαίδευσης κάτι που δεν ισχύει στο καγιάκ σε ποτάμια για παράδειγμα (επειδή όπως και να το κάνουμε είναι πιο άγριο!).
Όταν ξεκίνησα έψαχνα να βρω να κάνω κάπου μια σχολή και διαπίστωσα ότι υπήρχαν 3 σε όλη την Ελλάδα (ένας Έλληνας και 2 ξένοι) οι οποίοι έτρεχαν την σχολή 1 φορά το χρόνο και εφόσον υπήρχε συμμετοχή. Επίσης από ένα επίπεδο και πάνω δεν μπορείς να κάνεις στην Ελλάδα γιατί είναι προαπαιτούμενη η ύπαρξη κινούμενου νερού (tides) που δεν έχουμε στην Ελλάδα.
Η BCU έχει φοβερά πολύπλοκο σχήμα και για να μπορείς να οδηγείς (με νομική κάλυψη σε περίπτωση ατυχήματος) καγιάκερς μέχρι 4 μποφόρ, πρέπει να σκάσεις ένα κάρο λεφτά, να πηγαινοέρχεσαι Αγγλία. Προσοχή ο οδηγός καγιάκ είναι διαφορετικό από τον εκπαιδευτή (coach). Εκεί είναι ακόμη πιο δύσκολο να αποκτήσεις πιστοιποίηση (λόγω προαπαιτούμενων).
Θα χαρώ να διαβάσω την απόψη και κάποιων άλλων μελών που έχουν επαφή με την BCU ή με άλλη ομοσπονδία.
ΥΓ: Το θέμα με τα μποφόρ έχει συζητηθεί και αλλού και συμφωνώ απόλυτα. Στα 4 μποφορ το κύμα είναι πιο ψυλά από το κεφάλι μας, έτσι το ξεχωρίζουν χονδρικά στην Βρεταννία.
Για αυτό κάποιοι από εμάς στρεφόμαστε στην Βρετανική ομοσπονδία κανόε καγιάκ γιατί η δική μας δεν έχει κάτι σχετικό από όσο ξέρω.
Κατά την προσωπική μου άποψη η εκπαίδευση είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα στην Ελλάδα στα περισσότερα από αυτά που ανάφερες.
Στην αναρρίχηση οι πρώτες σχολές (κάνω από το 1996) αλλά και για πάρα πολλά χρόνια μετά ήταν πολύ μέτριες έως κάκιστες (έχω φίλους οδηγούς βουνού και έχω παρακολουθήσει σαν φίλος δεκάδες) και αυτό δεν οφείλοταν στις γνώσεις τον εκπαιδευτών αλλά στο όλο πλαίσιο που είχε η ομοσπονδία ορειβασίας & αναρρίχησης. Αυτό από ότι βλέπω τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει, έχουν βελτιωθεί αρκετά αλλά το αποτέλεσμα είναι ίδιο:
Δεν βλέπω κανένα στα βουνά να βάζει καρύδια πλην λίγων εξαιρέσεων σε συνάρτηση πάντα των ανθρώπων που παρακολουθούν τις σχολές γιατί φυσικά το άθλημα έχει ανεβεί πολύ όσον αφορά τη δυσκολία.
Αυτά περί αναρρίχησης
Περί scuba diving εκεί και αν είναι....με 5 βουτιές παίρνεις πιστοποίηση και δεν ξέρεις την τύφλα σου (εχω πάνω από 250 βουτιές σε 4 χρόνια). Αν έχεις κατόπιν παρέα που είναι έμπειροι δύτες μπορείς να βελτιωθείς δραματικά.
Περί καγιάκ μιας και ασχολούμαι επαγγελματικά να σου πω ότι από τους Έλληνες δεν υπάρχει καθόλου ενδιαφέρον για μάθηση πλην ελάχιστων εξερέσεων και όσοι είναι BCU certified coaches είναι πιο πολύ από μεράκι παρά για να ζήσουν. Στο θαλάσσιο καγιάκ ο κόσμος έχει την εντύπωση ότι είναι κάτι πολύ απλό και δεν χρίζει εκπαίδευσης κάτι που δεν ισχύει στο καγιάκ σε ποτάμια για παράδειγμα (επειδή όπως και να το κάνουμε είναι πιο άγριο!).
Όταν ξεκίνησα έψαχνα να βρω να κάνω κάπου μια σχολή και διαπίστωσα ότι υπήρχαν 3 σε όλη την Ελλάδα (ένας Έλληνας και 2 ξένοι) οι οποίοι έτρεχαν την σχολή 1 φορά το χρόνο και εφόσον υπήρχε συμμετοχή. Επίσης από ένα επίπεδο και πάνω δεν μπορείς να κάνεις στην Ελλάδα γιατί είναι προαπαιτούμενη η ύπαρξη κινούμενου νερού (tides) που δεν έχουμε στην Ελλάδα.
Η BCU έχει φοβερά πολύπλοκο σχήμα και για να μπορείς να οδηγείς (με νομική κάλυψη σε περίπτωση ατυχήματος) καγιάκερς μέχρι 4 μποφόρ, πρέπει να σκάσεις ένα κάρο λεφτά, να πηγαινοέρχεσαι Αγγλία. Προσοχή ο οδηγός καγιάκ είναι διαφορετικό από τον εκπαιδευτή (coach). Εκεί είναι ακόμη πιο δύσκολο να αποκτήσεις πιστοιποίηση (λόγω προαπαιτούμενων).
Θα χαρώ να διαβάσω την απόψη και κάποιων άλλων μελών που έχουν επαφή με την BCU ή με άλλη ομοσπονδία.
ΥΓ: Το θέμα με τα μποφόρ έχει συζητηθεί και αλλού και συμφωνώ απόλυτα. Στα 4 μποφορ το κύμα είναι πιο ψυλά από το κεφάλι μας, έτσι το ξεχωρίζουν χονδρικά στην Βρεταννία.