Τι αγόρασα;

[dan]

Αμετανόητε σιτονόβιε ψαροεξολοθρευτή είσαι για τα σίδερα... 

[stelios]

Υπάρχουν άνθρωποι που κωπηλατούν 30 χρόνια και δεν γνωρίζουν να κάνουν eskimo roll. Αυτό δεν σημαίνει κάτι, το σημαντικό είναι να είσαι πάνω στο καγιάκ!

Όπως και να το κάνουμε όμως το eskimo roll είναι ο καλύτερος/αποτελεσματικότερος τρόπος αυτοδιάσωσης.

[giorgos ormanoglou]

Καμιά αμφιβολία Στέλιο,  υπάρχουν όμως δύο ρολλ.
Το αυτοματοποιημένο,  που φορμάρεται και εξασκείται σαν εντελώς ανεξάρτητη δεξιότητα σε ελεγχόμενο περιβάλλον,  και το συνειδητό,  που επέρχεται σαν φυσικό επακόλουθο της τελειοποίησης των στηρίξεων.
Η εντύπωσή μου είναι πως μόνο το δεύτερο μπορεί να γίνει αληθινό εφόδιο και να εξαργυρωθεί σε πραγματικές συνθήκες – τι λες ;

[stelios]

Αν το κάνεις μηχανικά σε ελεγχόμενες συνθήκες θα το κάνεις και σε κύμα. Στο κύμα είναι πιο εύκολο, απλά είναι ψυχολογικό όταν βλέπεις το κύμα να έρχετε. Εγώ βρήκα πολύ αποτελεσματικό να τουμπάρω πριν με αρπάξει το κύμα και να κάνω αφού περάσει. Άσε που είναι και ωραίο να το βλέπεις ανάποδα να περνάει!

Ενδέχεται βέβαια πάντα να μην πετύχει για Χ λόγους οπότε πρέπει να έχετε καβάντζα και εναλλακτικό τρόπο.

Το σημαντικό είναι να υπάρχει η κατάλληλη παραλία για πρακτική. Η ιδανική είναι με πολύ κύμα, άμμο και όχι πολύ βαθιά για να βγάζει πιο μεγάλα κύματα. Στην Αττική μόνο με νοτιά νομίζω θα έχει συνθήκες.

Αυτό που βρήκα επίσης σημαντικό είναι να έχεις τουλάχιστον 2 διαφορετικούς τρόπους να κάνεις roll γιατί με μερικά καγιάκ πχ το greenland γίνεται τρομερά δύσκολα. Για παράδειγμα το Reval Midi το πολυεστερικό (το πλαστικό έχει πολύ πιο χαμηλό πίσω deck) έχει πολύ υψηλό πίσω deck και βολεύει μόνο C-to-C ή Storm roll.

Το τελευταίο το δουλεύω τελευταία με ικανοποιητικά αποτελέσματα. Περιμένω μέσα στις επόμενες εβδομάδες να μου έρθουν και Greenland κουπιά οπότε θα το δοκιμάσω και περισσότερο.

Την καλημέρα μου

[giorgos ormanoglou]

Πολύ ενδιαφέρουσες μαρτυρίες Στέλιο,  αλλά και πάλι αναφέρονται στο προγραμματισμένο ρολλ,  αυτό που σου έχει επιτρέψει να ετοιμαστείς από πριν.  Βρίσκει λόγο ύπαρξης στις εξαιρετικά προχωρημένες καταστάσεις,  που γλιτώνεις τη ριπή ενός πολύ ορμητικού κύματος δραπετεύοντας αντεστραμμένος και βάζοντας το σώμα και το κουπί να δράσουν -αν χρησιμεύει- για μερικές στιγμές σαν πλωτή άγκυρα.
Εγώ πραγματικές συνθήκες δεν εννοούσα τόσο το κύμα όσο την αιφνίδια ανατροπή,  αυτή που θα σε φέρει ανάποδα απροετοίμαστο,  με ανέμελη λαβή και λιγοστή ανάσα.
Εκεί πολλοί σαν κι εμένα πιστεύουν ότι το μηχανικό ρολλ δύσκολα θα λειτουργήσει,  πιο χρήσιμο θα σταθεί το συνειδητό πλανάρισμα της λεπίδας και η βαθειά κατανόηση της δυναμικής του σώματος,  που όμως δεν επισπεύδονται - έρχονται μόνο με τον χρόνο και με την σειρά. 
Πρώτα απ’  όλα καλή κουπιά,  ύστερα αποδοτικά σουίπ,  στερν και μπάου ράντερ,  ντρόου στρόουκ, μετά κοφτερό έντζινγκ,  αργότερα λίνινγκ με ολοένα και βαθύτερες στηρίξεις έως υγρές στηρίξεις,  άνετο και νηφάλιο υγρό σκάλινγκ, στη συνέχεια σύνθετοι συνδυασμοί όλων των παραπάνω και τελευταίο το ρολ,  που άλλωστε αχρηστεύεται με την ικανότητα να σώζεις την ανατροπή από οποιαδήποτε θέση απωλεσμένης ισορροπίας.
Όλα αυτά με αφορμή τη συνήθεια πολλών νέων φίλων να σκοτίζονται για το ρολλ άκαιρα,  από τα πρώτα τους κιόλας βήματα.

[stelios]

Μάλλον δεν έγινα κατανοητός Γιώργο έτσι όπως τα έγραψα. Αν το έχεις μηχανικά με ποσοστό πολύ υψηλό πχ μπορείς να κάνεις 15 συνεχόμενα ρολ χωρίς αποτυχία τότε θα το κάνεις και σε ξαφνικό μιας και το θυμάται το σώμα μας και εφόσον φυσικά κάνεις πρακτική. Πολύ σημαντικό να δοκιμάζεις με διαφορετικά σκάφη.

Δες εδώ:

http://youtu.be/AHD9x081wQ8

Τότε που τράβηξα το βίντεο δεν είχα τόσο καλό roll όσο τώρα, και στο συγκεκριμένο βίντεο είχα ξεπατωθεί πριν πέσω από το πάνω κάτω στο surf zone ενώ όλα ήταν λάθος όταν τούμπαρα, το κουπί, το σώμα μου συν ότι δεν έβλεπα τίποτα από τον αφρό του κύμματος.

Αυτά που γράφεις δεν ισχύουν τόσο στην πράξη (τουλάχιστον αυτό έχω διαπιστώσει από πολύ παιχνίδι σε surf zone), γίνονται τόσο γρήγορα όλα σε surf zone που ότι τεχνική και να έχεις αργά ή γρήγορα θα την αρπάξεις και τότε μόνο με ρολ βγαίνεις ειδάλως κολύμπι.

Έχει δοκιμάσει να κάνεις αυτά που γράφεις σε 2+ μέτρα κύμα που σκάει ανά 2-3 δευτερόλεπτα από το άλλο;

Ήμουν οπαδός της άποψης σου δηλ να μην ασχοληθώ με το ρολ στην αρχή αλλά θεωρώ ότι είναι λάθος. Ο κάθε καγιάκερ πρέπει να το μάθει (σωστά) και μάλιστα γρήγορα. Έχω μαθητές που μόλις με 3 4ώρα (χωρίς να έχουν κάνει ποτέ καγιάκ) και μετά από ένα μήνα πρακτική έρχονται για μάθημα ρόλ και μερικοί από αυτούς κάνουν από το πρώτο session (90 λεπτά) ενώ οι περισσότεροι σε 3.

Στην Ελλάδα είμαστε 27oC η θάλασσα σήμερα! ρολάρετε!  ;D 8)

[vitamin sea]

Καλό το roll και χρήσιμο για μερικούς....(μπιχτή) αλλά για μένα προσωπικά σαν το wet exit δεν είναι...Καθώς βρίσκεσαι ανάποδα στο ζεστό νερό, μέσα σε υγρό και σκοτεινό περιβάλλον, ζαλισμένος και χωρίς προσανατολισμό ψάχνεις τρόπο για να πάρεις ανάσα...και ξαφνικά ελευθερώνεσαι από το σκάφος και αναδύεσαι στην επιφάνεια και το φώς....Τι εμπειρία ...ακριβώς όπως όταν πρωτοήρθαμε στην ζωή....και μετά ο αγώνας, η προσπάθεια να ξαναμπείς στο cockpit..να σωθείς...
Aν είχα ένα σιτ ιν θα έκανα ένα wet exit κάθε φορά που θα'μπαινα στην θάλασσα....γυμνός!!!! ;D ;D ;D

[giorgos ormanoglou]

Καθώς βρίσκεσαι ανάποδα στο ζεστό νερό, μέσα σε υγρό και σκοτεινό περιβάλλον, ζαλισμένος και χωρίς προσανατολισμό ψάχνεις τρόπο για να πάρεις ανάσα...και ξαφνικά ελευθερώνεσαι από το σκάφος και αναδύεσαι στην επιφάνεια και το φώς....Τι εμπειρία ...ακριβώς όπως όταν πρωτοήρθαμε στην ζωή....
Aν είχα ένα σιτ ιν θα έκανα ένα wet exit κάθε φορά που θα'μπαινα στην θάλασσα....γυμνός!!!! ;D ;D ;D

Μάνο,  πανέμορφη η παρομοίωση της υγρής εξόδου με τη γέννηση  αλλά θα μου επιτρέψεις να σου επισημάνω,  ότι τα αντίστοιχα βιώματα σε σιτ ον είναι άχαρα  σαν γέννηση με καισαρική τομή !!!?

[vitamin sea]

Δέν μπορώ παρά να συμφωνήσω...

[giorgos ormanoglou]

Πρώτα απ’  όλα να ξεκαθαρίσω  -αν και αυτονόητο-  ότι  μοναδικό ενδιαφέρον μου για να γράφω στο φόρουμ είναι να βοηθάω,  μέσα από μονόλογους ή καλλίτερα διαλόγους,  τους πιο καινούργιους χομπίστες από μένα  να λιγοστεύουν την απορία και τη σύγχυση με το ασυμμάζευτο χάος της πληροφορίας που διατρέχει το διαδίκτυο.  Σε καμιά περίπτωση να παραβάλλω  γνώμη σε γνώμες άλλων.   

Η συζήτηση με τον Στέλιο σε αυτό το νήμα όχι μόνο δεν είναι κάτι καινούργιο αλλά  -ακριβώς αντίθετα- κάτι που επαναλαμβάνεται και θα συνεχίσει να επαναλαμβάνεται στο διηνεκές σε όλα τα φόρα διεθνώς,  καθώς εκπροσωπεί όχι απλά δύο αντιλήψεις αλλά δύο ολόκληρες Σχολές,  δύο διαφορετικά πρωτόκολλα.

Η μια θέλει  το ρολλ να διδάσκεται,  να εξασκείται και να κατακτιέται από τα πρώτα βήματα,  μόλις ο καγιάκερ μάθει να κρατάει το κουπί.  Γι αυτό βλέπετε στα φιλμάκια τόση σχολαστική επιμονή στο σεταπ,  στη διευθέτηση του ιστού πλάι στην κουπαστή και στον οριζόντιο προσανατολισμό της κουτάλας.  Η λογική είναι  -όπως αναλύει με απόλυτη συνέπεια και ο Στέλιος-  να καταγραφεί στο μυαλό και το σώμα μια αυτοματοποιημένη μνήμη,  μία υπορουτίνα,  που θα εκτελείται μηχανικά κάθε που δίνεται η εντολή.  Έτσι θα εφοδιάζεται ο νέος κανοΐστας από την αρχή με αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία για τη συνέχεια – ένα αληθινά αξιοσέβαστο επιχείρημα.
Σημειωτέον,  από αυτή τη νοοτροπία αναδείχτηκε και η ανάγκη,  κάθε παραμικρή παραλλαγή στην αλληλουχία των ενεργειών να ονοματολογεί και ένα διαφορετικό ρολλ.

Η άλλη Σχολή συστήνει να μένει το ρολλ προσωρινά στη μπάντα και να δίνεται αμέριστα έμφαση στην εξάσκηση των δεξιοτήτων για την εξισορρόπηση,  την προώθηση και την πηδαλιούχηση του σκάφους.  Η λογική της είναι ότι πριν ψαχτείς πώς θα επανέλθεις,  πρέπει να ενδιαφερθείς για το πώς θα συνεχίσεις και αναρωτάει ποια αξία θα διατηρούσε να ανασηκωθείς,  αν αιτία της πτώσης σου ήταν η αδυναμία να κρατηθείς ορθός – ένα εξίσου αξιοσέβαστο επιχείρημα.
Εκεί η τεχνική του ρολλ αποτυπώνεται αβίαστα με το πλήρωμα του χρόνου,  σαν φυσικό επακόλουθο της βαθιάς κατανόησης της δυναμικής του κουπιού και του σώματος.  Δεν μαθαίνεται,  εκπονείται το ρολλ !  Δεν έχει συγκεκριμένη φόρμα ούτε κανένα όνομα – είναι  απλά άλλη μία περίτεχνη κουπιά,  η ενδεδειγμένη δράση στη συγκεκριμένη περίσταση.

Οι θιασώτες αυτής της άποψης χαρακτηρίζουν το  μη-χα-νι-κό  ρολλ ανούσια φιγούρα,  που δεν εντάσσεται στις αληθείς τεχνικές,  κάτι σαν τη σούζα στις μοτοσικλέτες.  Εμφανίζονται κατά καιρούς επώνυμοι βιρτουόζοι να προσποιούνται πως δεν το κατέχουν,  μόνο και μόνο για να δείχνουν την περιφρόνησή τους.  Άλλοι πάλι περίεργοι τύποι επιδείχνουν αυτάρεσκα ντουζίνες από παραλλαγές,  χωρίς να παρουσιάζουν άλλες δάφνες στο ιστορικό τους.

Για όλους εμάς τους χθεσινούς ακόμα,  τους νιούμπιδες,  είναι νομίζω φρόνιμο να μένουμε ανένταχτοι σε τέτοιους διαξιφισμούς και  απλά να αντλούμε από όλα τα πεδία ερεθίσματα για προβληματισμό.
Πόσο σχετικά όμως είναι τα πράγματα φαίνεται και από το εξής:  Ανάλογα με τη φύση της δραστηριότητας που συνηθίζει καθένας,  δείχνει υπεροχή η μία ή η άλλη αντίληψη.  Για το πλέιμποατινγκ,  όπου ηθελημένα ρισκάρεις και συνέχεια ερωτοτροπείς με συχνές – πυκνές ανατροπές διασκεδάζοντας με το σερφ και τις λαιστρυγόνες του αντιμάμαλου,  μοιάζει να περπατάει καλύτερα η πρώτη αντίληψη. Το ρολλ γίνεται προϋπόθεση για να προοδεύουν οι άλλες δεξιότητες. 
Στο εξπεντίσιον αντίθετα,  όπου πρωταρχικό μέλημα είναι να αποφεύγεις τις κακοτοπιές και βασικός στόχος να προχωράς  με κάθε τρόπο  το πρόγραμμα εμπρός σε οποιεσδήποτε αντιξοότητες,  δείχνει να κερδίζει έδαφος η δεύτερη.  Οι ασκημένες δεξιότητες υπόσχονται μαζί με τ΄ άλλα απαραίτητα,  ένα πιο αξιόπιστο και διεξοδικό ρολλ.