Thread Rating:
  • 0 Vote(s) - 0 Average
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Ο γύρος της Σκιάθου
#1
Ο γύρος έγινε σε 4 μέρες με ένα φουσκωτό καγιάκ gumotex seawave. Το αυτοκίνητο έμεινε στον Άγιο Κωνσταντίνο. Συμμετέχοντες εγώ και η γυναίκα μου.

1η μέρα
Φτάσαμε Σκιάθο στις 1:30 με το πρωινό πλοίο από Άγιο Κωνσταντίνο. Ξεκινήσαμε το κουπί λίγο μετά τις 3 με δυνατό βοριά. Το δελτίο έλεγε 4 bf. Κινηθήκαμε βόρεια με προορισμό το Κάστρο στη ΒΔ άκρη του νησιού. Η διαδρομή γύρω στα 12 χλμ πολύ μικρή. Στην αρχή τη βρήκαμε ενδιαφέρουσα αλλά όσο κινούμαστε βόρεια και πριν φτάσουμε στη παραλία του αεροδρομίου και παρόλο τον αέρα, μάς έπνιξε η βρώμα. Σκατίλα. Βιολογικός καθαρισμός ισως; Ευτυχώς το ξεπεράσαμε. Υπολογίζαμε να κάνουμε στάσεις στις παραλίες Νικοτσάρα και Λαλάρια. Ο καιρός όμως δεν μας άφησε να χαλαρώσουμε και έτσι αποφασίσαμε να προσπεράσουμε το Νικοτσάρα. Η ελλειψη εμπειρίας, κοινού νου και η φυσική ανάγκη, μας έκαναν να αποφασίσουμε να βγούμε στα Μικρά Λαλάρια. Μεγα λάθος γιατί με το που αγγίξαμε τη παραλία το δυνατό κύμα γέμισε νερό τη βάρκα μέχρι επάνω. Τρομάξαμε να βγούμε και τρομάξαμε να αδειάσουμε τα νερά. Τέλος καλό όλα καλά. Αράξαμε μια ώρα, έκοψε λίγο και ο αέρας και ξαναμπήκαμε ευκολότερα από ότι περιμέναμε. Στα διπλανά Λαλάρια δεν χάσαμε την ευκαιρία να περάσουμε κατω από την πολυφωτογραφημένη αψίδα. Στη παραλία του Κάστρου οι άνθρωποι μετρημένοι στα δάχτυλα και οι κυρίες στο γραφικό ταβερνάκι γκρίνιαζαν γιατί εξαιτίας του καιρού, τα καραβάκια με τους τουρίστες είχαν 3 μέρες να φανούν. Χαλάρωση, μπανάκι και στήσιμο σκηνης. Λέγαμε να ανέβουμε στο Κάστρο για να χαζέψουμε το ηλιοβασίλεμα αλλά τελικά προτιμήσαμε τις μπύρες στο ταβερνακι. Ύπνος πολύ νωρίς. Ήμασταν οι μόνοι άνθρωποι στη παραλία.

2η μέρα
Ξυπνήσαμε νωρίς. Μπάνιο και μάζεμα της σκηνής. Γεμίσαμε νερό από την πηγή που τρέχει άφθονο. Ανεβήκαμε από το σύντομο μονοπάτι στο Κάστρο. Εξαιρετικά ομορφο. Αν βρεθείτε στη Σκιάθο μη το χάσετε. Κατέβασμα στη παραλία και συνέχεια στο μπάνιο. Μόλις στις 11 έφτασε το πρώτο καραβάκι με τις ορδές των βαρβάρων, εμείς ξεκινήσαμε. Πριν φτάσουμε στα Καστρονήσια εμφανίστηκαν άλλα δύο. Χαμός. Η κατεύθυνση μας σήμερα ήταν νότια κατά μήκος της δυτικής ακτής του νησιού.. Ο καιρός γύρω στα 3 bf (και λιγότερο) μας φαινόταν παιχνίδι μετά τα χτεσινά. Και δεν ηταν μόνο ηπιότερος αλλά και ευνοϊκος. Σημερα ο βοριάς μας έσπρωχνε αντί να μας φρεναρει. Προορισμός μας κάποια παραλία κάπου κοντά στις Κουκουναριές. Από εδώ και κάτω μπήκαμε σταδιακά στη χώρα της ξαπλώστρας και του μπιτς μπαρ. Σταματησμε για μερικές ώρες στη παραλία Ελιά που είχε ξαπλώστρες αλλά το μεγαλύτερο μέρος ήταν ελεύθερο για να στήσουμε κι εμείς την ομπρέλα μας (ναι, κουβαλούσαμε και ομπρέλα). Από την Ελιά και κατω άρχιζε η βαρβαρότητα. Η μουσική από τα μπιτς μπαρ ακουγόταν απο χιλιόμετρα και μας έστελνε όλο και πιο ανοικτά από την ακτή. Στις παραλίες Μικρή και Μεγάλη Μπανάνα η κατάσταση ήταν απλά απίστευτη. Βούιζε ο τόπος. Όπου φύγει φύγει. Φτάσαμε στις Κουκουναριές όπου επικρατεί μια κατάσταση Βουλιαγμένης. Αν σας αρέσουν οι κουλούρες που τις σερνουν ταχύπλοα, φορτωμένες κορίτσια που τσιριζουν, τότε οι Κουκουναριές είναι το μέρος για εσας. Εμείς πήγαμε μια βόλτα στη λιμνοθάλασσα (πάπιες, κυκνοι). Ηταν ωραια και μάλιστα συζητάγαμε μήπως στήσουμε εκεί τη σκηνή μας. Μη παραλείψετε μια επισκεψη στη λιμνοθάλασσα. Μιας όμως και ήταν πολύ νωρίς είπαμε να συνεχίσουμε λίγο στην ακτή. Και πράγματι λίγο πιο κάτω και στην άκρη του κόλπου των Κουκουναριών βρήκαμε μια καταπληκτική μικρή παραλία για να στήσουμε. Μετά τις Κουκουναριές η επομενη (οργανωμένη) παραλία λέγεται Μάραθα. Ανάμεσα στα Μάραθα και την παραλία Τρούλο υπάρχουν τρεις μικρές απομονωμένες παραλίες με δύσκολη προσβαση. Εμείς στήσαμε στη δεύτερη και αράξαμε να χαζέψουμε το ηλιοβασίλεμα. Παρόλη την απόσταση τα μπάσα από τα μπαράκια των Κουκουναριών ακούγονταν. Αμυδρά αλλά ακούγονταν. Τη δεύτερη μέρα καλύψαμε 17 χλμ και κάναμε μερικά ακόμη σε βόλτες.

3η μέρα
Ο ήλιος κτύπησε τη παραλία μας πολύ αργά. Ετσι κι εμείς ξεκινήσαμε πολύ αργά. Προορισμός το νησάκι Τσουγκριας. Η απόσταση ξανά μικρή γύρω στα 12 χλμ. Καναμε στάση στη παραλία Κολιός για αναπλήρωση στο τοπικό σούπερ μάρκετ. Το συνδυάσαμε με μπάνιο. Φτάσαμε στον Τσουγκριά νωρίς το απόγευμα. Ο Τσουγκριάς είναι ένα μέρος που αξίζει σίγουρα επισκεψη. Έχει σημαντική αναφορά και στον Παπαδιαμάντη. Υπάρχει μια τεράστια αμμουδερή παραλία στο βόρειο άκρο του, ότι πρέπει για να αισθανθείτε ροβινσώνες. Εσείς και οι γλάροι. Και οι κουτσουλιές τους. Στη δυτική ακτή του Τσουγκριά υπάρχουν δύο μεγάλες παραλίες. Τις χωρίζει το ύψωμα με το εξαιρετικής αρχιτεκτονικής εκκλησάκι του Άγιου Φλώρου. Η βορειότερη είναι ομορφη, αμμουδερή, με πεύκα, και ο πολύς κόσμος που μάζευε το αναπόφευκτο μπιτς μπαρ-ταβέρνα σκορπιζόταν στις σκιές τους και δεν έπηζε την ακτή. Πίσω από την ακτή και τα πεύκα υπάρχει υδροβιότοπος. Αραξαμε κάμποσο στο μαγαζί, ήπιαμε μια μπιρίτσα και συνεχίσαμε νότια. Πολύ κοντά στη παραλία με το μπιτς μπαρ και τον κόσμο, υπάρχει η δεύτερη μεγάλη παραλία του Τσουγκριά. Είχε κι αυτή μπιτς μπαρ αλλά δεν είχε άδεια και το εκλεισαν. Οπότε εμείς βρηκαμε μια τεράστια άδεια παραλία όλη δική μας. Η παραλία είχε άμμο αλλά μέσα είχε χοντρό βότσαλο. Η θάλασσα λιγότερο καλη από την προηγούμενη παραλία. Αλλά με πολύ ενδιαφέρον στο εσωτερικο. Γύρω από το δεύτερο υδροβιότοπο του νησιού υπάρχουν σκόρπια τα σπίτια για τους εργάτες που δούλευαν στους ελαιώνες και τα μποστάνια, το σπίτι του αφεντικού, και το εντυπωσιακό ελαιοτριβείο. Μια βιομηχανική εγκατάσταση σε ένα ερημονήσι. Η επισκεψη στο Τσουγκριά είναι σίγουρα ότι αξίζει πιο πολύ από το γύρο της Σκιάθου. Τρέξτε να προλάβετε γιατί αργά ή γρήγορα το μπιτς μπαρ στη νότια παραλία της δυτικής ακτής θα πάρει άδεια και τέρμα το παραμύθι . Αν δεν αγοράσει πιο πριν όπως φημολογείται, ολόκληρο το νησί ο Σαββίδης. Πολλές πληροφορίες για τον Τσουγκριά θα βρείτε εδώ http://www.sispirosi.gr/index.php?option...&Itemid=10 Εμείς πάντως κοιμηθήκαμε για τρίτη συνεχή βραδιά σε μια παραλία μόνοι μας.

4η μέρα
Ημέρα επιστροφής στην Αθήνα οπότε ξεκινήσαμε νωρίς (στις ... 9:30). Ο καιρός ο καλύτερος μέχρι τώρα. Από άπνοια μέχρι κάτι ελάχιστα τριάρια. Είχαμε χρόνο, οπότε κάναμε το γύρο του Τσουγκριά. Στην βραχώδη ανατολική ακτή άλλη μια μεγάλη παραλία αλλά χωρίς τα πεύκα και το ενδιαφέρον της δυτικής ακτής. Μετά από μια στάση στη τεράστια βόρεια παραλία που βρέχεται από τρεις μεριές από θάλασσα, συνεχίσαμε για το νησάκι Άρκο. Καθυστερημένο πρωινό στη ταβέρνα του, σκαρφαλωμα στην εντυπωσιακή αμμοθίνη του, και άραγμα για μπάνιο και ύπνο στη διπλανή παραλία. Αργά το μεσημέρι πισω στη Σκιάθο, συμμάζεμα και επιστροφή με το απογευματινό καράβι για Άγιο Κωνσταντίνο.

Με λίγα λόγια
Η Σκιάθος πρέπει να είναι η πρωτεύουσα της ξαπλώστρας. Όταν τη πρωτοσκέφτηκα και έριξα μια ματιά στο Google Earth, έπαθα σοκ. Παρόλα αυτά με την ενθάρρυνση και κάποιες οδηγίες του tassossk (τον ευχαριστώ) ξεκίνησα και δεν το μετάνιωσα, αφού και τις τρεις βραδιές καταλήξαμε σε πολύ όμορφα μερη.
Η Σκιάθος είναι ένα μικρό νησί (40-45 χλμ ακτή) που εμείς το γυρίσαμε σε 4 μέρες. Το ξεσκισαμε δηλαδή. Γίνεται εξίσου ξεκούραστα και τουριστικά σε 3 μέρες συνδέοντας τις μέρες 2 και 3. Γίνεται και σε 2 μέρες αλλά τότε θα υπάρχει πρόβλημα με τη μία διανυκτέρευση αν ξεκινήσετε από τον Κατηγιώργη Πηλίου. Για να μοιράσετε την απόσταση δεν θα κοιμηθείτε στο ομορφότερο μέρος. Και αν ξεκινήσετε από Άγιο Κωνσταντίνο, και θα κοιμηθείτε σε λιγότερο όμορφο μέρος, και τη μισή μερα κάθε μέρας θα σας τη φάει το πλοίο. Πιο ζόρικο σε δύο μέρες από Άγιο Κωνσταντίνο. Τέλος δεν έχω καμία αμφιβολία ότι υπάρχουν κάποιοι εδώ μέσα που θα το έκαναν σε 1 μέρα από Κατηγιώργη Πηλίου. Με την ανάλογη αποφασιστικότητα, το ανάλογο σκάφος, και την ανάλογη ικανότητα φυσικά.
Πάντως αν αποφασίσετε να κάνετε το γύρο της Σκιάθου, κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να παραλήψετε να επισκεφθείτε τον παλιό οικισμό στο Κάστρο, τον υγροτοπο στις Κουκουναριές και το νησάκι Τσουγκριά. Αλλιώς γιατί να τρέχετε στη Σκιάθο; Για τα χιλιόμετρα;

Και κάτι τελευταίο. Ίσως να είμαι πιο αγχώδης από ότι πρέπει, πάντως φρόντισα να έχω όλα τα δρομολόγια πλοίων από και προς τη Σκιάθο. Για να είμαι ήσυχος στα περάσματα από τη Σκιάθο στον Τσουγκριά και από τον Τσουγκριά στον Άρκο. Δεν ανησυχούσα τόσο για τα συμβατικά που είναι αργά, τα βλέπεις από μακριά και δεν σηκωνουν μεγαλο κύμα. Αλλά ομολογώ ότι τα δελφίνια και κυρίως τα πολύ γρήγορα καταμαράν (supercat κλπ)  με τρομάζουν. Αναρωτιέμαι αν μπορούν να με δουν. Πάντως από τη στιγμή που θα εμφανιστεί,  εγώ είναι αδύνατο να ξεφύγω αν είμαι στο δρόμο του, και αν είμαι κοντά του, το κύμα που σηκώνει ένα γρήγορο καταμαράν είναι τεράστιο.
Reply


Messages In This Thread
Ο γύρος της Σκιάθου - by pankan - 07-23-2017, 07:52 PM

Forum Jump:


Users browsing this thread: 1 Guest(s)