Thread Rating:
  • 0 Vote(s) - 0 Average
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Ένα χρόνο με ένα φουσκωτό καγιάκ - Μια κριτική ματιά
#1
Μετά από λίγο περισσότερο από ένα χρόνο συμβίωσης με ένα φουσκωτό καγιάκ, σκέφτηκα να σας μεταφέρω την εμπειρία μου μαζί του. Εννοείται φυσικά ότι η εμπειρία αυτή είναι καθαρά προσωπική, άρα το ίδιο και τα όποια συμπεράσματα.

Το καγιάκ είναι το seawave της gumotex. Είναι φτιαγμένο από ελαστικό υλικό παρόμοιο με τις ζόντιακ. Αντέχει σε (σχετικά) ψηλή πίεση που του δίνει μια (σχετική) ακαμψία.

Προτίμησα το φουσκωτό για διάφορους λόγους. Φαντάζομαι όμως ότι ο κυριότερος λόγος ήταν ότι δεν ήξερα τι θα ήθελα να κάνω με ένα καγιάκ. Δεν ήθελα λοιπόν σε καμία περίπτωση, αν δεν συνέχιζα να ασχολούμαι, να μου έμενε αμανάτι στο μπαλκόνι μια πανάκριβη κουμούτσα πέντε μέτρα. Καλύτερα ένα (μεγαλούτσικο) δέμα στο ντουλάπι με τα κουστούμια, και βλέπουμε.
Όλα τα άλλα αναφερόμενα πλεονεκτήματα των φουσκωτών (ευκολία μεταφοράς, ευκολία αποθήκευσης, χαμηλό βάρος, ευκολία προσαρμογής σε 1-2-3θέσιο για να χωράει όλη την οικογένεια) ήταν δευτερεύοντα για μένα. Το βασικό επαναλαμβάνω ήταν για μένα ότι δεν ήξερα αν το ήθελα και δεν ήξερα τι ήθελα να κάνω με αυτό. Ομολογώ ότι διάβασα για την ύπαρξη των πτυσσόμενων και μου γυάλισαν. Όταν όμως είδα την τιμή τους, κατάλαβα ότι απευθύνονται σε ανθρώπους πολύ πιο συνειδητοποιημένους για το σπορ από εμένα. Άσε που δε νομίζω να βόλευαν 3 άτομα.

Αφού κατέληξα σε φουσκωτό, άρχισα να ψάχνω δεξιά αριστερά για το ποιο φουσκωτό. Ανακάλυψα λοιπόν ότι υπάρχουν τριών λογιών φουσκωτά.
Πρώτα απ' όλα τα διάφορα παιχνίδια παραλίας τύπου intex, φτιαγμένα από βινύλιο. Τα απέρριψα αμέσως γιατί ήταν ολοφάνερο ότι δεν θα μου έδιναν την παραμικρή εικόνα της δραστηριότητας.
Δεύτερον υπάρχουν τα φουσκωτά τύπου sevylor, που τα μπαλόνια τους είναι σαν τα λάστιχα των ποδηλάτων. Έχουν δηλαδή ένα ανθεκτικό εξωτερικό ύφασμα και από μέσα σαμπρέλα. Αυτά δεν μπορούσα να τα απορρίψω το ίδιο εύκολα. Κι αυτό γιατί είναι εξαιρετικά διαδεδομένα, συζητούνται πολύ στα ξένα φόρουμ,  και όταν τα δεις σου δίνουν μια (ψεύτικη) εικόνα αντοχής και ποιότητας. Και η τιμή τους κοντά στα 500 ευρά για ένα τριθέσιο που ήθελα εγώ, δεν είναι καθόλου αμελητέα. Διάβασα αρκετά σε ξένα φόρουμ, συζήτησα με ιδιοκτήτες και χρησιμοποίησα και ένα δανεικό sevylor. Μου έδωσε την αίσθηση μιας φουσκωτής μπανιέρας που έσκαγε συνεχώς η σαμπρέλα της. Κατέληξα ότι αντί να αγοράσω κάτι τέτοιο, θα έκανα μια πολύ πιο τίμια, φτηνότερη και αξιόπιστη επιλογή, αν αγόραζα ένα παιχνίδι παραλίας σαν το intex explorer k2. Μπορεί και να κάνω λάθος.
Οπότε προχώρησα στη τρίτη κατηγορία φουσκωτών καγιάκ. Αυτά έχουν μπαλόνια από ανθεκτικό υλικό (λάστιχο, pvc), χωρίς σαμπρέλα, και φουσκώνονται σε πολύ ψηλότερες πιέσεις από τα φουσκωτά της προηγούμενης κατηγορίας. Η ψηλότερη πίεση τους δίνει καλύτερη δυνατότητα πλεύσης.

Έψαξα, ρώτησα, διάβασα, και κατέληξα ότι τη καλύτερη σχέση ποιότητας-τιμής  την έχουν τα φουσκωτά της τσέχικης εταιρείας gumotex. Υπάρχουν και καλύτερα αλλά η τιμή τους ξέφευγε πολύ. Οπότε έτσι κατέληξα στο gumotex seawave. Το καλύτερο και ακριβότερο που έβγαζε η gumotex για τη χρήση που φανταζόμουν ότι θα του έκανα. Η τιμή του κοντά στο χιλιάρικο δεν ήταν καθόλου χαμηλή, αλλά κατέληξα ότι τα άλλα ήταν τελικά "ακριβότερα".

Το παρήγγειλα στη Τσεχία μαζί με όλα τα άλλα απαραίτητα (κουπιά, σωσίβια, κλπ). Ήρθε γρήγορα με την ΤΝΤ κούριερ και αμέσως πήρα την πρώτη απογοήτευση. Είχε ένα μικρό γδάρσιμο και φαίνονταν από μέσα τα λινά. Οι Τσέχοι μου έλεγαν ότι δεν είναι τίποτα και ότι θα κάνει τέτοιο γδάρσιμο τη πρώτη φορά που θα το χρησιμοποιήσω. Εγώ όμως είχα βγει από τα ρούχα μου και επέμεινα να το επιστρέψω. Το πηγαινέλα όμως με την ΤΝΤ ήταν πανάκριβο και οι Τσέχοι αντιστέκονταν. Μου πρότειναν να μου επιστρέψουν 200 ευρά εγώ όμως είχα στυλώσει τα πόδια και τελικά το επέστρεψα. Κακώς, έπρεπε να είχα πάρει το διακοσάρι, γιατί πράγματι πολύ γρήγορα το νέο καγιάκ που μου έστειλαν, απέκτησε μια ακριβώς ίδια αβαρία. Θέλει προσοχή λοιπόν στα συρσίματα για να μην αποκτήσει κι άλλες. Χμμμμ, τελικά φαίνεται ότι το γερό δεν σημαίνει και άθραυστο.

Ξεκίνησα λοιπόν στις αρχές του περσινού καλοκαιριού να το πηγαίνω σε διάφορες κοντινές παραλίες και να το δοκιμάζω μόνος και με την οικογένεια. Τα συμπεράσματα ήταν ανάμικτα. Καλά πήγαινε αλλά και όχι σαν τρένο. Το sevylor φυσικά το έσκιζε σε οποιαδήποτε σύγκριση, αλλά δεν ήταν αυτός ο στόχος μου. Δεν είχα και μέτρο σύγκρισης γιατί μου έλειπε εντελώς η οποιδήποτε εμπειρία με καγιάκ. Καλή η ψηλή πίεση αλλά δεν μου φαινόταν αρκετή για να κρατήσει τα σχεδόν 100 κιλά μου. Κανένα πρόβλημα, το φούσκωσα ακόμη πιο πολύ και όλα καλά. Χωρίς μανόμετρο φυσικά.

Χρησιμοποιώντας το, συνειδητοποίησα ότι το βαρκάκι ήταν τόσο σταθερό και βολικό που θα μπορούσαμε να το πάμε και σε κάποιο ήσυχο  ποτάμι. Έτσι λοιπόν το πήγαμε στον Πάμισο στην Καλαμάτα (http://www.sea-kayak.gr/index.php/topic,698.0.html). Περάσαμε πολύ όμορφα και το βαρκάκι ανέβηκε αρκετά στην εκτίμησή μου.

Κι έτσι άρχισα να σχεδιάζω και την πρώτη κανονική του εξόρμηση. Θα ήταν στα μέσα του περσινού καλοκαιριού στα νησάκια της Λευκάδας, Κάλαμο και Καστό. Πολύ συνηθισμένη διαδρομή για καγιάκ και ασφαλής από καιρό. Όλα καλά.
Στο μεταξύ διάβασα αρκετά ανησυχητικά για την μεγάλη αύξηση της πίεσης στις φουσκωτές βάρκες από την ζέστη. Μου φώναζε και η γυναίκα μου να μη το φουσκώνω τόσο πολύ, οπότε αποφάσισα να του προσαρμόσω στα δύο πλαϊνά μπαλόνια από μια βαλβίδα ασφαλείας για να ανοίγει όταν η πίεση παρααυξάνεται. Στο πάτο είχε βαλβίδα ασφαλείας από τη μάνα του. Βρήκα λεπτομερείς οδηγίες, αγόρασα και τις βαλβίδες από τον Τρέζο, και όταν ήρθε η ώρα να τις βάλω το φοβήθηκα. Θα έπρεπε βλέπετε να ανοίξω τρύπες στα μπαλόνια και δεν αισθανόμουν σίγουρος για να το κάνω. Αποφάσισα λοιπόν να συνεχίσω όπως και πριν.

Αρχές Αυγούστου λοιπόν ξεκινήσαμε για τη διήμερη εκδρομή μας σε Κάλαμο, Καστό. Το μεγαλύτερο ξάνοιγμα μέχρι εκείνη τη στιγμή. Κινηθήκαμε πολύ γρηγορότερα απ' ότι περιμέναμε και έτσι είχαμε πολύ χρόνο για άραγμα και μπάνιο στις παραλίες του Καλάμου με τα ταβερνάκια τους. Η ζέστη ήταν τρελή αλλά εμείς καθόμασταν στη σκιά της ταβέρνας. Όχι όμως και η βάρκα που λιαζόταν στην ακροθαλασσιά. Το αποτέλεσμα; Παρόλο που συνεχώς βγάζαμε αέρα για να ρίξουμε τη πίεση στα μπαλόνια, όταν κατά τις 5 πήγαμε να συνεχίσουμε για Καστό, το ένα από τα δύο πλαϊνά μπαλόνια είχε σκάσει. Δεν μπορώ να σας περιγράψω την απογοήτευσή μου. Το μόνο ευτύχημα ήταν ότι το συγκεκριμένο βαρκάκι έχει τη δυνατότητα να πλέει ακόμη και με ξεφούσκωτα μπαλόνια (δείτε σχετικά τεστ) και έτσι απέφυγα τη ξεφτίλα να κουβαλάω τα πράγματα σε πλαστικές σακούλες για να γυρίσω με το πλοίο. Κάναμε 9 χλμ με το ένα μπαλόνι ξεφούσκωτο και επιστρέψαμε αυθημερόν εκεί απ' όπου ξεκινήσαμε το πρωί.

Μετά από αυτό η βάρκα μπήκε στη τσάντα της και ούτε την ξανασκέφτηκα για το υπόλοιπο του περσινού καλοκαιριού που έτσι κι αλλιώς το πέρασα μακριά από θάλασσες. Τον χειμώνα την αποθήκευσα στο ντουλάπι με τα κουστούμια, και την ξέχασα.

Φέτος όμως, από την άνοιξη κιόλας, είχε μπει το ερώτημα τι θα κάνουμε με τη βάρκα. Η σύζυγος πίεζε και ήταν πολλά τα λεφτά που είχαμε δώσει για να τη πετάξουμε έτσι χωρίς καμία προσπάθεια. Όταν την αγόρασα είχα φέρει από την Τσεχία και ειδική κόλλα δύο στοιχείων για να κολλήσω d-rings. Την ίδια κόλα θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω για την επισκευή. Είδα οδηγίες στο youtube και ξεκίνησα. Πράγματι φάνηκε ότι τα κατάφερα να την επισκευάσω.
Πριν τη φουσκώσω προσάρμοσα και τις βαλβίδες ασφαλείας που είχα από πέρυσι και είχα φοβηθεί να τις βάλω με αποτέλεσμα το σκάσιμο. Δεν έκανα πάνω από 10' και για τις δύο. Κτύπαγα το κεφάλι μου.
Τη φούσκωσα λοιπόν και όλα φαίνονταν εντάξει. Δούλεψαν μάλιστα και οι βαλβίδες ασφαλείας όταν ξεπεράστηκε η ονομαστική τους πίεση. Την άφησα στο μπαλκόνι φουσκωμένη στον ήλιο για να δω τη συμπεριφορά της. Δυστυχώς μετά από μισή ώρα έσκασε ξανά στο ίδιο ακριβώς σημείο. Απογοήτευση και δεν μπορούσα να σκεφτώ γιατί έσκασε, αφού είχα κάνει τα πάντα "by the book".

Πριν τη πετάξω, αποφάσισα να κάνω μια τελευταία προσπάθεια πηγαίνοντάς την σε κάποιο επαγγελματία. Στην Ελλάδα επειδή είναι πολλά τα φουσκωτά τύπου ζόντιακ, υπάρχουν και αρκετοί μάστορες που τα επισκευάζουν. Εγώ την πήγα σε μία κυρία που έκανε αυτή τη δουλειά, και μου τη σύστησαν από ένα μεγάλο μαγαζί με ναυτιλιακές κόλες. Και ευτυχώς η επαγγελματίας τα κατάφερε και την κόλλησε. Όπως μου είπε, μπορεί να σκάσει οπουδήποτε αλλού, αλλά όχι εκεί που το κόλλησε. Μου είπε ακόμη ότι πιθανότατα ξεκόλλησε μετά το δικό μου κόλλημα, γιατί όπως διαπιστώσαμε η κόλα που μου έστειλαν οι απατεώνες οι Τσέχοι ήταν ληγμένη! Όλα καλά λοιπόν. Εκτός από το άγχος μου. Κι αν ξανασκάσει; Μπορώ να είμαι σίγουρος και να τη κάνω ένα ταξιδάκι ή θα καταντήσει παιχνίδι στη παραλία;

Όταν ξεκινήσαμε για το πρώτο ταξιδάκι της μετά την επισκευή, για ένα ΣΚ στις Αλκυονίδες, κουβάλαγα ένα κάρο εργαλεία και 100 κιλά άγχος. Όλα όμως πήγαν καλά και το άγχος άρχισε να περνάει. Στη δεύτερη εκδρομή στα Λιχαδονήσια, τα πράγματα πήγαν ακόμα καλύτερα. Παρότι η θερμοκρασία είχε φτάσει τους 40 βαθμούς, η βάρκα συμπεριφέρθηκε εξαιρετικά, με τις βαλβίδες ασφαλείας να ανοιγοκλείνουν συνεχώς. Καλό αυτό γιατί αλλιώς θα έσκαγε η βάρκα, αλλά το αποτέλεσμα ήταν όταν έπεφτε λίγο η θερμοκρασία έπρεπε να συμπληρώνω αέρα. Κάτι όχι και τόσο εύκολο με την τρόμπα ποδιού που είχα. Και δεν ήταν και καμιά φτηνή τρόμπα. Ήταν επώνυμη και θεωρητικά πολύ καλή. Αλλά άβολη.

Αναγκάστηκα λοιπόν να δώσω άλλο ένα κατοστάρικο και να αγοράσω μια εξαιρετική μικρή τρόμπα και να ξενοιάσω και από απόδοση και από όγκο. Αλλά και το κατοστάρικο δεν ήταν λίγο. Ήταν ένα ακόμα κοντύλι πάνω στη τιμή της βάρκας.

Παρόλο το άγχος, η καλή πορεία της βάρκας μας έπεισε να σχεδιάσουμε ένα ακόμη μακρύτερο ταξιδάκι, στα ίδια μέρη που πέρυσι μας έσκασε. Το σχέδιο έλεγε Κάλαμο-Καστό-Μεγανήσι-Λευκάδα. Οι συμμετέχοντες στην εκδρομή 4 άτομα. Εγώ με το 1.90 μου και τα 100 κιλά μου, δύο πολύ δυνατές και γυμνασμένες γυναίκες (μια μεγάλη και μια εικοσάρα), και ένα κοριτσάκι 10 ετών.

Για τις ανάγκες της εκδρομής δανείστηκα από ένα φίλο ένα πεντάμετρο tandem sot. To cabo της ocean kayak. Το cabo είναι καγιάκ δεκαετίας και δεν το βγάζει πια η ocean kayak. Όλες οι κριτικές που βρήκα στο ίντερνετ, έλεγαν ότι ήταν ένα από τα πιο γρήγορα tandem στην αγορά. Η γυναίκα μου το έβλεπε και το ζήλευε και εγώ ήμουν περίεργος πως θα σταθεί δίπλα του το φουσκωτό seawave. Για να είμαι ειλικρινής περίμενα ότι θα ήταν 50% πιο αργό. Και διαψεύστηκα.

Σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού οι τέσσερις συμμετέχοντες κωπηλατήσαμε και τα δύο καγιάκ σε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς ατόμων. Σε κάθε περίπτωση όλοι συμφωνήσαμε ότι με οποιαδήποτε σύνθεση, προτιμούσαμε το seawave. Η άνεση και η ασφάλεια που ένοιωθες επάνω του, δεν συγκρινόταν με το cabo.
Όσο για την ταχύτητα, αρκεί να σας πω ότι σε μια κόντρα που κάναμε για πλάκα, στο φουσκωτό εγώ και η κόρη μου και στο cabo οι δύο γυναίκες, τα δύο καγιάκ πήγαιναν στα ίσα! Και να σας επαναλάβω ότι το παιδί δεν είναι ούτε 10 ετών, και οι δύο γυναίκες πολύ δυνατότερες και οι δύο από εμένα. Η μικρή μάλιστα, σε επίπεδο εθνικής ομάδας κάποιου παράξενου κολυμβητικού αθλήματος. Και με μεγαλύτερη εμπειρία και οι δύο στο κουπί από εμένα. Ειλικρινά σας λέω δεν το πίστευα.

Το αποκορύφωμα της δικαίωσης για το φουσκωτό seawave ήταν όταν σε δυνατό αντίθετο αέρα αναγκαστήκαμε να δέσουμε πίσω μας το cabo, στο οποίο εκείνη τη στιγμή βρίσκονταν η γυναίκα μου με τη κόρη μου, όχι τόσο για να το τραβήξουμε, όσο για να διορθώνουμε συνεχώς την πορεία του. Το πεντάμετρο cabo με ένα άτομο και το παιδί, στον αέρα ήταν εντελώς ανεξέλεγκτο. Πήγαινε όπου ήθελε και ήταν αδύνατο να διορθώσει πορεία. Και το έσερνε το φουσκωτό seawave. Το έλεγα στον ιδιοκτήτη του cabo  και δεν το πίστευε.

Κάπου εδώ είπα ότι αν και αγορασμένο χωρίς καμία εμπειρία και με όλα τα προβλήματα που διηγήθηκα πιο πάνω, τελικά το seawave  δεν ήταν μια κακή αγορά. Τα κατάφερε μια χαρά σε μια όμορφη 5ήμερη εκδρομή όπου αντιμετωπίσαμε διάφορες συνθήκες, και που η μεγαλύτερη θαλάσσια διάσχιση ξεπερνούσε τα 10 χλμ (Κάλαμος-Μεγανήσι). Στάθηκε στα ίσα δίπλα σε ένα γρήγορο sot και μας ανάγκασε να το παραδεχτούμε.

Άλλαξε και τις απόψεις μας για τα καγιάκ.
Και τι εννοώ με αυτό; Μεγαλώνοντας η μικρή, το seawave δεν μας χωράει πια. Χρειαζόμαστε κι άλλο. Και λέγαμε για ένα sot. Μετά την τραυματική εμπειρία με το cabo, τα sot απορρίπτονται. Μπορεί να οφείλεται στο cabo και άλλα sot να είναι πράγματι γρηγορότερα, πιο ευέλικτα και πιο σταθερά. Αλλά μάλλον δεν θα το ρισκάρω. Σκέφτομαι για ένα sit in και θα ρωτήσω τη γνώμη σας όταν έρθει η ώρα.

Θα μου πείτε γιατί όχι κι άλλο φουσκωτό;
Δεν θέλω να είμαι μονόπλευρος και έχω κιόλας ένα καλό φουσκωτό.
Βαρέθηκα να συμπληρώνω αέρα στο ένα και δεν θα ήθελα να το κάνω σε δύο φουσκωτά.
Όσο να 'ναι, το άγχος δεν μου έχει φύγει εντελώς με το seawave.
Το πλεονέκτημα μεταφοράς που έχει το ένα φουσκωτό, γίνεται μειονέκτημα με δύο. Πρέπει να μπουν και τα δύο μέσα, και δεν θα χωράει τίποτα άλλο στο αμάξι. Ή πρέπει να αγοραστεί μια ακόμη πανάκριβη μπαγαζιέρα οροφής για να το βάλω μέσα.
Τέλος, στον Κάλαμο είδαμε ένα ζευγάρι Αυστραλών με ένα tandem sit in και τους ζήλεψα.


Reply


Messages In This Thread
Ένα χρόνο με ένα φουσκωτό καγιάκ - Μια κριτική ματιά - by pankan - 09-06-2016, 05:38 PM

Forum Jump:


Users browsing this thread: 2 Guest(s)