02-29-2012, 05:57 PM
Με ακτογραμμή που αγγίζει τα 1046χλμ, ήπιο Μεσογειακό κλίμα, δεκάδες κορυφές πάνω από τα 2000 μέτρα, μοναδική κουζίνα και ιδιαίτερα φιλόξενους ανθρώπους, η Κρήτη, το μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας, αποτελεί από μόνη της έναν ιδανικό προορισμό τόσο για ορεινές όσο και θαλάσσιες δραστηριότητες.
Σε αυτό το σύντομο ταξιδιωτικό άρθρο θα προσπαθήσω να προσεγγίσω με απλά λόγια το θαλάσσιο καγιάκ μέσα από μια διήμερη εξόρμηση στο βόρειο τμήμα του νομού Χανίων όπως αυτή έλαβε χώρα στα μέσα του Φεβρουαρίου 2012 με τον φίλο Κώστα και την σύζηγό μου.
![[Image: MGalleryItem.php?id=524]](https://www.sea-kayak.gr/MGalleryItem.php?id=524)
Ήταν μια βροχερή Παρασκευή όταν αρχίζαμε να μαζεύουμε τα πράγματα για το ταξίδι. Αντίσκηνο, υπνόσακκοι, γκαζάκι για παρασκευή φαγητού, ζεστά ρούχα, υποστρώματα και ο κωπηλατικός μας εξοπλισμός ήταν αρκετός για να γεμίσει το αυτοκίνητο αλλά και την διάθεσή μας για περιπέτεια.
Ο στόχος μας για το συγκεκριμένο ταξίδι ήταν ο γύρος του Ακρωτηρίου Χανίων. Το Ακρωτήρι (μια κυκλικού σχήματος χερσόνησος ανατολικά των Χανίων) παλαιότερα ονομαζόταν Κύαμον ενώ οι Βυζαντινοί το ονόμαζαν Χάρακα.
Το σύνολο της διαδρομής που έχουμε σκοπό να κωπηλατήσουμε είναι περίπου 40χλμ με κύριο χαρακτηριστικό την απουσία παραλιών για εύκολη προσάραξη και ξεκούραση καθώς και την έκθεση στα καιρικά φαινόμενα του Κρητικού πελάγους.
Κατά τον Κώστα (έχει κάνει τον γύρο της Κρήτης στο παρελθόν και δεκάδες άλλες διασχίσεις εντός και εκτός της Ελλάδος) αποτελεί το δυσκολότερο σημείο της Κρήτης κυρίως για τους λόγους που ανέφερα παραπάνω. Αυτό μας το είπε αφού τελειώσαμε τη διαδρομή
Το δελτίο καιρού το Σάββατο έδειχνε μέχρι 3 μποφόρ μέγιστο ενώ την Κυριακή στο μεγαλύτερο κομμάτι που θέλαμε να διασχίσουμε γύρω στα 4 με 5 μποφόρ προς το απόγευμα.
Αργά την Παρασκευή βρεθήκαμε να στήνουμε το αντίσκηνο μας σε μια μικρή παραλία στον όρμο της Σούδας λίγα μέτρα από το χωριό Καλάμι με θέα τη νησίδα της Σούδας. Το μικρό αυτό νησάκι αρχικά είχε μόνο μια εκκλησία, αυτή του Αγίου Νικολάου ενώ αρκετά αργότερα και συγκεκριμένα το 1571μχ κτίστηκε το Βενετσιάνικο φρούριο Φορτέτσα για τον έλεγχο του όρμου από τους Ενετούς.
Όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν την Κρήτη το 1669 δεν κατέλαβαν το μικρό αυτό φρούριο και έτσι η νησίδα της Σούδας ήταν ένα καταφύγιο των Κρητών επαναστατών έως και το 1715 οπότε έπεσε και αυτό στα χέρια των Τούρκων.
Στο βορειοδυτικό πλευρό του, σε μικρή απόσταση, ένα άλλο μικρό νησάκι σχεδόν στρογγυλό, αναφέρεται στους Βενετσιάνικους χάρτες ως νησί των κουνελιών. Στην αρχαιότητα τα νησάκια αυτά ονομάζονταν Λευκαί. Το όνομά τους προέρχεται από την αρχαία ελληνική μυθολογία κατά την οποία λέγεται ότι οι Σειρήνες ηττήθηκαν από τις μούσες, τις οποίες συναγωνίσθηκαν σε κάποιο μουσικό αγώνα και στεναχωρήθηκαν τόσο που τα φτερά τους, έπεσαν από τους ώμους, έγιναν λευκές και μπήκαν στη θάλασσα, και έτσι δημιουργήθηκαν τα νησάκια λευκαί.
Προσπερνώντας τα νησάκια ακολουθεί η μοναδική παραλία που μπορεί να βρει κάποιος σε όλη τη διαδρομή της 1ης ημέρας, αυτή στο Μαράθι. Μια όμορφή παραλία προστατευμένη από τους βορειάδες της Κρήτης.
Από το σημείο αυτό και μετά και μέχρι την περιοχή Σταυρός δεν υπάρχει καμία εύκολα προσβάσιμη παραλία για στάση και ξεκούραση (υπάρχει ένας πολύ μικρός όρμος, σαν φιόρδ το οποίο όμως προσπεράσαμε κατά την κωπηλασία). Το τοπίο όμως είναι τόσο άγριο που σε ταξιδεύει σε μέρη μακρινά. Εκατοντάδες πουλιά σε απόσταση μερικών μέτρων να αγναντεύουν τα καγιάκ και το απέραντο γαλάζιο του Κρητικού πελάγους.
Εντυπωσιακά βράχια και σπηλιές μας συντροφεύουν για το υπόλοιπο της διαδρομής μέχρι να φτάσουμε έπειτα από 6 περίπου ώρες στο χωρίο Σταυρός, το χωριό που έγινε γνωστό σε όλο τον κόσμο από την ταινία Ζορμπάς!
![[Image: MGalleryItem.php?id=457]](https://www.sea-kayak.gr/MGalleryItem.php?id=457)
Στην παραλία του Σταυρού αφού ξεκουραστήκαμε, στήσαμε το αντίσκηνο και αφεθήκαμε λίγες ώρες αργότερα στον Μορφέα.
Η 1η ημέρα είχε ολοκληρωθεί με επιτυχία. 25Χλμ συνολικής απόστασης με μέγιστο 3 μποφόρ για κάποιες ώρες και έναν υπέροχο χειμερινό ήλιο.
Την Κυριακή το πρωί και αφού πήραμε ένα πρωινό αστραπή με τον Κώστα να μην αργεί ούτε δευτερόλεπτο ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί για να αποφύγουμε τον καιρό που όπως έδειχνε το δελτίο θα άλλαζε ριζικά. Δυστηχώς δεν πέρασε πολύ ώρα μέχρι να αρχίσει να αγριεύει η θάλασσα και τα 4 μποφόρ να κάνουν την εμφάνισή τους.
Αναγκαστικά και ενώ είχαμε σκοπό να βγούμε στην παραλία του Καλαθά (περίπου 1+ ώρα από την εκκίνηση) αλλάξαμε το πλάνο διασχίζοντας μεσοπέλαγα ένα μεγάλο κομμάτι για να μειώσουμε την απόσταση μιας και ο καιρός έδειχνε ότι χειροτέρευε ακόμη περισσότερο και κατά τα λεγόμενα του Κώστα. Σε λίγο το διαπύστωσα και εγώ...πολύ κύμα τελικά αυτά τα 4 μποφόρ.
Τα κύματα ερχότανε από παντού και το tandem πήρε φωτιά! Σε κάποιο σημείο που ερχότανε από πίσω το GPS έγραψε ταχύτητα 15χλμ/ώρα!
Η πλεύση του καγιάκ στο κύμα είναι πολύ εντυπωσιακή, με το μισό καγιάκ στον αέρα από το κύμα η διαδρομή αποκτούσε τελείως διαφορετικό χαρακτήρα από την προηγούμενη ημέρα.
Έπειτα από περίπου 3 ώρες το ταξίδι μας έλαβε τέλος φθάνωντας λιγο πριν το λιμάνι των Χανίων σε ένα μικρό λιμανάκι.
Πολλά ευχαριστώ στον Κώστα το Μανατάκη για την παρέα, το φαγητό, τον καφέ και τις ιστορίες καθώς και την Βίκη που αγγαρέψαμε 2 ημέρες για να πάρουμε τα αυτοκίνητα από το σημείο εκκίνησης.
Σε αυτό το σύντομο ταξιδιωτικό άρθρο θα προσπαθήσω να προσεγγίσω με απλά λόγια το θαλάσσιο καγιάκ μέσα από μια διήμερη εξόρμηση στο βόρειο τμήμα του νομού Χανίων όπως αυτή έλαβε χώρα στα μέσα του Φεβρουαρίου 2012 με τον φίλο Κώστα και την σύζηγό μου.
Ήταν μια βροχερή Παρασκευή όταν αρχίζαμε να μαζεύουμε τα πράγματα για το ταξίδι. Αντίσκηνο, υπνόσακκοι, γκαζάκι για παρασκευή φαγητού, ζεστά ρούχα, υποστρώματα και ο κωπηλατικός μας εξοπλισμός ήταν αρκετός για να γεμίσει το αυτοκίνητο αλλά και την διάθεσή μας για περιπέτεια.
Ο στόχος μας για το συγκεκριμένο ταξίδι ήταν ο γύρος του Ακρωτηρίου Χανίων. Το Ακρωτήρι (μια κυκλικού σχήματος χερσόνησος ανατολικά των Χανίων) παλαιότερα ονομαζόταν Κύαμον ενώ οι Βυζαντινοί το ονόμαζαν Χάρακα.
Το σύνολο της διαδρομής που έχουμε σκοπό να κωπηλατήσουμε είναι περίπου 40χλμ με κύριο χαρακτηριστικό την απουσία παραλιών για εύκολη προσάραξη και ξεκούραση καθώς και την έκθεση στα καιρικά φαινόμενα του Κρητικού πελάγους.
Κατά τον Κώστα (έχει κάνει τον γύρο της Κρήτης στο παρελθόν και δεκάδες άλλες διασχίσεις εντός και εκτός της Ελλάδος) αποτελεί το δυσκολότερο σημείο της Κρήτης κυρίως για τους λόγους που ανέφερα παραπάνω. Αυτό μας το είπε αφού τελειώσαμε τη διαδρομή
Το δελτίο καιρού το Σάββατο έδειχνε μέχρι 3 μποφόρ μέγιστο ενώ την Κυριακή στο μεγαλύτερο κομμάτι που θέλαμε να διασχίσουμε γύρω στα 4 με 5 μποφόρ προς το απόγευμα.
Αργά την Παρασκευή βρεθήκαμε να στήνουμε το αντίσκηνο μας σε μια μικρή παραλία στον όρμο της Σούδας λίγα μέτρα από το χωριό Καλάμι με θέα τη νησίδα της Σούδας. Το μικρό αυτό νησάκι αρχικά είχε μόνο μια εκκλησία, αυτή του Αγίου Νικολάου ενώ αρκετά αργότερα και συγκεκριμένα το 1571μχ κτίστηκε το Βενετσιάνικο φρούριο Φορτέτσα για τον έλεγχο του όρμου από τους Ενετούς.
Όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν την Κρήτη το 1669 δεν κατέλαβαν το μικρό αυτό φρούριο και έτσι η νησίδα της Σούδας ήταν ένα καταφύγιο των Κρητών επαναστατών έως και το 1715 οπότε έπεσε και αυτό στα χέρια των Τούρκων.
Στο βορειοδυτικό πλευρό του, σε μικρή απόσταση, ένα άλλο μικρό νησάκι σχεδόν στρογγυλό, αναφέρεται στους Βενετσιάνικους χάρτες ως νησί των κουνελιών. Στην αρχαιότητα τα νησάκια αυτά ονομάζονταν Λευκαί. Το όνομά τους προέρχεται από την αρχαία ελληνική μυθολογία κατά την οποία λέγεται ότι οι Σειρήνες ηττήθηκαν από τις μούσες, τις οποίες συναγωνίσθηκαν σε κάποιο μουσικό αγώνα και στεναχωρήθηκαν τόσο που τα φτερά τους, έπεσαν από τους ώμους, έγιναν λευκές και μπήκαν στη θάλασσα, και έτσι δημιουργήθηκαν τα νησάκια λευκαί.
Προσπερνώντας τα νησάκια ακολουθεί η μοναδική παραλία που μπορεί να βρει κάποιος σε όλη τη διαδρομή της 1ης ημέρας, αυτή στο Μαράθι. Μια όμορφή παραλία προστατευμένη από τους βορειάδες της Κρήτης.
Από το σημείο αυτό και μετά και μέχρι την περιοχή Σταυρός δεν υπάρχει καμία εύκολα προσβάσιμη παραλία για στάση και ξεκούραση (υπάρχει ένας πολύ μικρός όρμος, σαν φιόρδ το οποίο όμως προσπεράσαμε κατά την κωπηλασία). Το τοπίο όμως είναι τόσο άγριο που σε ταξιδεύει σε μέρη μακρινά. Εκατοντάδες πουλιά σε απόσταση μερικών μέτρων να αγναντεύουν τα καγιάκ και το απέραντο γαλάζιο του Κρητικού πελάγους.
Εντυπωσιακά βράχια και σπηλιές μας συντροφεύουν για το υπόλοιπο της διαδρομής μέχρι να φτάσουμε έπειτα από 6 περίπου ώρες στο χωρίο Σταυρός, το χωριό που έγινε γνωστό σε όλο τον κόσμο από την ταινία Ζορμπάς!
Στην παραλία του Σταυρού αφού ξεκουραστήκαμε, στήσαμε το αντίσκηνο και αφεθήκαμε λίγες ώρες αργότερα στον Μορφέα.
Η 1η ημέρα είχε ολοκληρωθεί με επιτυχία. 25Χλμ συνολικής απόστασης με μέγιστο 3 μποφόρ για κάποιες ώρες και έναν υπέροχο χειμερινό ήλιο.
Την Κυριακή το πρωί και αφού πήραμε ένα πρωινό αστραπή με τον Κώστα να μην αργεί ούτε δευτερόλεπτο ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί για να αποφύγουμε τον καιρό που όπως έδειχνε το δελτίο θα άλλαζε ριζικά. Δυστηχώς δεν πέρασε πολύ ώρα μέχρι να αρχίσει να αγριεύει η θάλασσα και τα 4 μποφόρ να κάνουν την εμφάνισή τους.
Αναγκαστικά και ενώ είχαμε σκοπό να βγούμε στην παραλία του Καλαθά (περίπου 1+ ώρα από την εκκίνηση) αλλάξαμε το πλάνο διασχίζοντας μεσοπέλαγα ένα μεγάλο κομμάτι για να μειώσουμε την απόσταση μιας και ο καιρός έδειχνε ότι χειροτέρευε ακόμη περισσότερο και κατά τα λεγόμενα του Κώστα. Σε λίγο το διαπύστωσα και εγώ...πολύ κύμα τελικά αυτά τα 4 μποφόρ.
Τα κύματα ερχότανε από παντού και το tandem πήρε φωτιά! Σε κάποιο σημείο που ερχότανε από πίσω το GPS έγραψε ταχύτητα 15χλμ/ώρα!
Η πλεύση του καγιάκ στο κύμα είναι πολύ εντυπωσιακή, με το μισό καγιάκ στον αέρα από το κύμα η διαδρομή αποκτούσε τελείως διαφορετικό χαρακτήρα από την προηγούμενη ημέρα.
Έπειτα από περίπου 3 ώρες το ταξίδι μας έλαβε τέλος φθάνωντας λιγο πριν το λιμάνι των Χανίων σε ένα μικρό λιμανάκι.
Πολλά ευχαριστώ στον Κώστα το Μανατάκη για την παρέα, το φαγητό, τον καφέ και τις ιστορίες καθώς και την Βίκη που αγγαρέψαμε 2 ημέρες για να πάρουμε τα αυτοκίνητα από το σημείο εκκίνησης.
