Γιώργο περιμένουμε δικό σου βίντεο με υπόκρουση...κλαρίνο !! 
Σοβαρά τώρα , το σκάφος σου είναι φτιαγμένο έτσι για καλύτερη συμπεριφορά στο κύμα με κόστος λίγη ταχύτητα ;
Ευχαριστώ Μάνο για τη διευκρίνιση, σε μερικά θέματα είμαι εντελώς ακατάρτιστος.
Πάλι καλά -δηλαδή- που κατάλαβα ότι αναβάτης του ήταν γυναίκα…!
Δεν θα το έλεγα έτσι Dan, αυτά που βλέπουν τα μάτια μου δεν το επιτρέπει. Τα ευσταθέστερα σκάφη απευθύνονται σε λιγότερο ασκημένους αναβάτες και η θυσία της ταχύτητας γίνεται μάλλον για δική τους χάρη παρά για χάρη της αξιοπλοΐας.
Η καλύτερη απόδειξη είναι η σχετικά νέα κατηγορία, τα surfski. Αυτά τα καγιακ είναι σα βελόνια, μοιάζει να προσπαθείς να ισορροπήσεις σε κούτσουρο, και … πάρε μία ιδέα τι βγάζουν !!!!!!
surf ski
Αναζήτησε αν θέλεις και άλλα παρόμοια φιλμάκια και πρόσεξε το εξής: Η ικανότητα να ισορροπούν είναι βέβαια του αναβάτη, αλλά η ιδιότητα να μην κλυδωνίζονται καθόλου στο κύμα είναι του σκάφους !!!
Το κύμα περνάει τη γάστρα τους και τα αφήνει εντελώς ανενόχλητα, δεν προσφέρουν αρκετό μοχλό για να τα ταρακουνήσει. Παρόμοια αίσθηση δεν θα δεις πουθενά σε τουριστικό σκαρί.
Λάβε υπόψη σου πάντως ότι το τουριστικό καγιακ θέλει και άλλες ιδιότητες, για παράδειγμα να προστατεύει από τις καιρικές συνθήκες, να επιτρέπει χαλαρωτικές στάσεις εν πλω και να μπορεί να μεταφέρει εφόδια.
Αυτά τα surf ski είναι εντελώς εξειδικευμένα (μόνο για ταχύτητα) . Κάτι σαν τα ποδήλατα χρονομέτρου.
Eίχα την χαρά και την τύχη να κάνω μια μικρή βόλτα το σκάφος του Γιώργου, τον οποίο ευχαριστώ και δημόσια για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε.
Κατ' αρχάς το σκάφος είναι ακόμα πιο όμορφο από κοντά, δείχνοντας εξαιρετικά προσεγμένο σε κάθε του λεπτομέρεια.
Οι πρώτες μου εντυπώσεις από αυτή την ολιγόλεπτη βόλτα στη μπουνάτσα είναι ότι πρόκειται για ένα πολύ ευέλικτο σκάφος, που ανταποκρίνεται με θαυμαστή πιστότητα και ακρίβεια σε κάθε μικρο-κίνηση του σώματός σου, παραμένοντας, ωστόσο, πολύ φιλικό.
Παίρνει πολύ μεγάλη γωνία σε edging και sculling, χωρίς το φόβο ανατροπής και στρίβει σχεδόν γύρω από τον άξονά του, ακόμα και με το καρινάκι πλήρως κατεβασμένο.
Το tracking του με το skeg κάτω είναι ευθύγραμμο.
Έβαλα το gps για να μετρήσω στιγμιαία ταχύτητα στο σπριντ και έβγαλε άνετα 6,1kn μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Πιστεύω ότι ένα 6,5kn είναι μέσα στις δυνατότητές του, νούμερο εντυπωσιακό για ένα σκάφος μόλις 5,13.
Το μόνο θέμα που είχε, για τον σωματότυπό μου τουλάχιστον, ήταν το πολύ μικρό άνοιγμα του κόκπιτ -κωπηλάτες πιο μεγαλόσωμοι από εμένα θα είναι απλώς αδύνατο να μπουν, και απ' ό,τι βλέπω ίδιες διαστάσεις ανοίγματος κόκπιτ έχουν και τα μεγαλύτερα tiderace, πλην των ΧL. Η είσοδος απαιτεί κάποια δεξιοτεχνία, πρέπει να βάλεις πρώτα το ένα πόδι, να το στρίψεις κάτω από το brace και μετά να βάλεις και το άλλο.
Παρ' όλα ταύτα, ο χώρος μέσα στην καμπίνα είναι απόλυτα επαρκής, άπαξ και κουμπώσεις, με εξαιρετικά μελετημένη εργονομία.
Δεν κρύβω ότι το σκάφος μου άρεσε πάρα πολύ, αν και για χρήση expedition το θεωρώ οριακό ως προς το μέγεθος. Έτσι κι αλλιώς όμως, για τέτοιες δουλειές υπάρχει το x-plore.
Αν το υψηλό τίμημα για την απόκτησή του δεν αποτελεί πρόβλημα, θεωρώ ότι κάθε tiderace δικαιούται να μπει ανάμεσα στις τοπ επιλογές του απαιτητικού κωπηλάτη, δίπλα σε κορυφαία, αναγνωρισμένα brand όπως η P&H και η Valley.
Για την ελληνική, ζοφερή πραγματικότητα, ένα καλό, τίμιο και αξιόπιστο fiberglass άλλου, πιο μαζικού κατασκευστή, στο 1/3 της τιμής του tiderace αποτελεί ίσως την αναπόφευκτη επιλογή.
(10-09-2012, 05:48 AM)dan link Wrote: [ -> ]Αυτά τα surf ski είναι εντελώς εξειδικευμένα (μόνο για ταχύτητα) . Κάτι σαν τα ποδήλατα χρονομέτρου.
Ούτε συζήτηση, όπως το λες είναι, δεν σκοπεύω να τα παραβάλλω με τα τουριστικά.
Μόνο για να σου δείξω, ότι η αστάθεια δεν σχετίζεται αρνητικά με την αξιοπλοϊα, ασταθή σκάφη μπορεί να είναι εξαιρετικά αξιόπλοα και να αντιμετωπίζουν έξοχα το κύμα.
Οι λόγοι που κάποια σιτ ιν σχεδιάζονται ευσταθέστερα από άλλα είναι για να χωράνε μεγάλους σωματότυπους -σαν τον δικό σου-, να γίνονται πιο φιλικά στους αρχάριους και κάπως πιο ξεκούραστα σε πολύωρες χρήσεις, σε όλους (να μην σε κρατάνε συνέχεια στην τσίτα).
Από εκεί και πέρα, η αστάθεια δίνει πλεονέκτημα στο κύμα, όχι μειονέκτημα, τα πολύ ευσταθή σκάφη αποτυχαίνουν στους δυνατούς αέρηδες και τα αφρισμένα κύματα, ενώ τα "ασταθή" συνεχίζουν - είμαι σίγουρος πως το έχεις καταλάβει καλύτερα από πολλούς.
Όπως τα σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη που επίτηδες κατασκευάζονται αεροδυναμικά ασταθή με όφελος
την ευελιξία στους ελιγμούς.
(10-09-2012, 07:08 AM)Pai Mei link Wrote: [ -> ]Eίχα την χαρά και την τύχη να κάνω μια μικρή βόλτα το σκάφος του Γιώργου, τον οποίο ευχαριστώ και δημόσια για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε.
Για την ελληνική, ζοφερή πραγματικότητα, ένα καλό, τίμιο και αξιόπιστο fiberglass άλλου, πιο μαζικού κατασκευστή, στο 1/3 της τιμής του tiderace αποτελεί ίσως την αναπόφευκτη επιλογή.
Εγώ πρέπει να ευχαριστήσω δημόσια τον Άγγελο για την τιμητική δοκιμή, σε αυτή την τόσο ιδιαίτερη μάλιστα ημέρα για εκείνον, τη χορτάτη εμπειρίες και παραστάσεις !!!
Η συσχέτιση του κόστους που επιχειρείς είναι νομίζω υπερβολική, μάλλον αναφέρεσαι στα άλλα tiderace, που λόγω ανώτερης τεχνολογίας κατασκευής βγαίνουν στην αγορά αρκετά ακριβότερα.
Με αναγκάζεις όμως να επαναλάβω κάτι που έχω αναπτύξει και αλλού. Και το πολυτελέστερο καγιακ, λοιπόν, δεν είναι ακριβότερο από ένα αξιόπιστο σκουτεράκι, που είναι εφικτό σχεδόν σε κάθε εργαζόμενο πολίτη, εδώ και τουλάχιστον δύο δεκαετίες.
Ασυγχώρητη σπατάλη θα ήταν για όποιον -σαν εμένα- το πληρώσει και σύντομα το εγκαταλείψει να φθείρεται στις αυλές, για κάποιον που μέλει να διασχίζει θάλασσες και να γεφυρώνει στεριές, ώσπου κάποτε να το παλιώσει στη χρήση και να το οδηγήσει στην ανακύκλωση κατάφορτος από συγκινήσεις, είναι αναφαίρετο κοινωνικό δικαίωμα.
Γιώργο, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ως προς την τελευταία παραγράφο.
Δια αποφυγήν πάσης παρεξηγήσεως, δεν εννοώ σε καμία περίπτωση ότι ακόμα και το ακριβότερο tiderace δεν αξίζει τα λεφτά του -που δεν είναι μόνο το κόστος R&D και κατασκευής, είναι και το ίδιο το brand με ό,τι συνεπάγεται αυτό, η ιστορία, η παράδοσή του, η φήμη του σχεδιαστή του κ.λπ. αφηρημένες έννοιες αλλά εξαιρετικά κρίσιμες στην αποτίμηση κυριολεκτική και μεταφορική ενός brand-, αλλά ότι το κόστος του είναι σχετικά υψηλό για τη δεδομένη, οικονομική συγκυρία στη χώρα μας, για ένα μέσο εισόδημα. Και μακάρι κάποτε να μετέβαινε από τη σφαίρα του ελαστικού αγαθού πολυτελείας στην οποία βρίσκεται σε αυτή ενός πιο προσιτού αγαθού σε περισσότερους. Για να γίνει όμως αυτό, ένας παράγοντας είναι να συμπιεστούν και οι τιμές... Διότι πολλοί ίσως θέλουν να αγοράσουν ένα καγιάκ, αλλά το κόστος τους αποθαρρύνει. Ούτε μπορούμε να το συγκρινούμε με ένα σκουτεράκι που είναι ένα αναγκαίο ας πούμε μέσο μεταφοράς με πρακτική αξία.
Εν πάση περιπτώσει, νομίζω ότι θα ήταν ωραίο να τα συζητήσουμε όλα αυτά σε άλλο τόπικ, να το κρατήσουμε εδώ καθαρό, αποκλειστικά για το x-cape.
Η πλοήγηση του xcape-s σε διαδρομή από σημείο σε σημείο -όπως ήταν η τροχιά μας στην εκδήλωση της Βάρκιζας- είναι αρκετά καλόβολη και ο αναβάτης δύσκολα δυσανασχετεί με τις χρειαζούμενες διορθώσεις πορείας, εντούτοις σε συνθήκες ανταγωνισμού δεν μπορεί να συγκριθεί στην ευθυπλοΐα με σκάφη που διαθέτουν πηδάλιο.
Επανάληψη της κουπιάς από την ίδια πλευρά δεν χρειάζεται σχεδόν ποτέ, αλλά και αντιστρόφως, σπάνια μπορείς να επιδοθείς απερίσπαστος σε πολλές αμιγείς κουπιές καθαρής προώθησης.
Κάθε 5 – 8 αιωρήσεις είσαι αναγκασμένος να κάνεις μία διόρθωση. Είτε διαμορφώνοντας μια – δυο κουπιές σε μείγμα προώθησης και σάρωσης στροφής, είτε διατηρώντας τον ρυθμό και εφαρμόζοντας παρατεταμένο γώνιασμα, ή -φυσικά- με συνδυασμό των δύο. Σε όλες τις επιλογές, κάποια επιβράδυνση είναι αναπόφευκτη - η μέση ταχύτητα πέφτει.
Προσέξτε όμως. Αυτά νοούνται σαν μειονεκτήματα μόνο σε συνθήκες αγώνα, δηλαδή όταν ενδιαφέρεσαι να καταγράψεις επιδόσεις. Σε συνθήκες περιήγησης -που είναι και η προσωπική μου προτίμηση- με το ξεδίπλωμα αυτών των τεχνικών όχι μόνο βρίσκεις έναν συναρπαστικά ενδιαφέροντα τρόπο να σπας τη μονοτονία στον γιαλό, αλλά και την καλλίτερη μέθοδο να εκλεπτύνεις διαρκώς την δεξιοτεχνία σου, να εξασκείσαι να εξαλείφεις τις παρεκκλίσεις πορείας πριν αυτές προλάβουν καν να εκδηλώνονται.
Το πηδάλιο κακοσυνηθίζει τον κωπηλάτη και αναστέλλει την πρόοδο.
Το περασμένο Σάββατο με τους δυνατούς νοτιάδες διάλεξα να κάνω βόλτα – προπόνηση στο προστατευμένο περιβάλλον της λιμνοθάλασσας βουλιαγμένης Περαχώρας Λουτρακίου.
Για να φτουρήσει λοιπόν η βόλτα στο μόλις μισό τετραγωνικό μίλι εμβαδού της λίμνης και να σπάσει η μονοτονία, αντί να κάνω επαναλαμβανόμενους γύρους σαν σε πίστα σκέφτηκα να χαράζω μια συνεπή αλλά πιο ποικίλη τροχιά. Πρώτα έναν τυπικό γύρο, ύστερα δύο διαγώνιες διασχίσεις, μετά έναν ρόμβο και τέλος εγκάρσιες διαπλεύσεις σε σχήματα Ζ.
Στα 10 μίλια πορεία βαρέθηκα και μαζεύτηκα, είχα όμως προηγούμενα την ανεπανάληπτη ευκαιρία να μελετήσω εργαστηριακά τη συμπεριφορά του σκάφους με τον άνεμο και τον κυματισμό σε όλες τις κατευθύνσεις και όλες τις γωνίες.
Αν και ο γιαλός δεν είχε τη σύνθετη ποικιλομορφία της ανοιχτής θάλασσας με τις πολλαπλές κυματαγωγές, το πόρισμα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον και με εξέπληξε ευχάριστα – δεν το περίμενα σε τέτοιο βαθμό.
Σε όλες τις περιπτώσεις το xcape-s όρτσαρε χωρίς καρινάκι και πόδιζε με το όλο καρινάκι κατεβασμένο. Αυτό -φυσικά- ήταν και το αναμενόμενο από οποιοδήποτε καλά ζυγισμένο και μελετημένο σκαρί.
Αυτό που εντυπωσίαζε ήταν πως πάντα μα πάντα βρισκόταν εύκολα μια κάπου ενδιάμεση θέση που κρατούσε ικανοποιητικότατα το στόχο του και αφηνόσουνα σε ανέμελο κουπί για αρκετές εκατοντάδες μέτρα, χωρίς διορθώσεις!